از آن دم که دوری وخلوت گزیدی خوشی‌ را ز بستان قلبم بریدی بر این دل همای سعادت تو بودی ولی حیف کز شانه ی دل پریدی قلم را به دستان سردت سپردم برایم تو عمری پر از غم کشیدی سرانجام عشق رسیدن اگر نیست خدایا چرا عشق را آفریدی؟ #ارسالی_مخاطب #شعر #معین_غلامی_نشلجی 📜 @sheraneh_eitaa