🔹اما آیا اساساً ایران هیچگاه ذیل فصل 7 منشور ملل متحد قرار گرفته بود؟
🔹کلیدیترین و جدیترین دستگیره استدلالی موافقان این مسئله، اشاره به قطعنامه بسیار مهم 1929 شورای امنیت علیه ایران و البته چند قطعنامه پیش از آن مانند 1803 است. با این حال هیچ نه طبق این قطعنامهها و نه سایر قطعنامههای صادر شده، ایران ذیل فصل 7 قرار نداشته است. و هرگاه آمریکا و متحدان غربیاش بهدنبال کشاندن قطعنامههای ضدایرانی به ذیل فصل 7 بودند، روسیه و چین با این استدلال صحیح که ایران هیچگاه امنیت جهان را به مخاطره نینداخته مانع از این کار شدهاند.
🔸با این حال با اصرار و فشار آمریکا و برخی کشورهای غربی عضو شورای امنیت، در نهایت قطعنامهها علیه ایران صرفاً ذیل بند 41 این فصل (و نه کلّیت فصل 7) به تصویب رسید تا صرفاً "الزامآور" بودن آن مشخص و مؤکد باشد.
🔹تفاوت مشخص این دو حالت (حالت اول: ذیل فصل 7 و حالت دوم: ذیل بند 41 از فصل 7) آنجاست که در حالت اول، یک کشور بهطور کامل ذیل فصل 7 قرار میگیرد و تمام بندهای این فصل توأماً میتواند بر مبنای همان قطعنامه علیه این کشور اجرایی شود، یعنی اگر یک کشور اقدامات الزامآور بند 41 را انجام نداد، آمریکا میتواند بدون تصویب هیچ قطعنامه دیگری و صرفاً بهاستناد همان قطعنامه پیشین، اجرای بند 42 منشور را در دستورکار خود قرار دهد.
🔸با این حال در قطعنامههای مربوط به ایران و حتی قطعنامه 1929 که از آن بهعنوان فاجعهبارترین قطعنامه ضدایرانی در شورای امنیت سازمان ملل یاد میشود نیز موارد درجشده صرفاً ذیل بند 41 این فصل آورده شده تا بر الزامآور بودن آن تأکید شود، بدین معنا اگر بنا باشد اقدام نظامی علیه ایران صورت بگیرد بایستی قطعنامه دیگری ذیل کلّیت فصل 7 یا ذیل بند 42 از این فصل به تصویب میرسید. و این در حالی است که همواره روسیه و چین با استدلال صحیح فوقالذکر مانع از تصویب چنین قطعنامهای شده بودند.
🔹مهمتر اینکه در همان بند 41 به صراحت تاکید شده است که اقدامات علیه کشور هدف به هیچ وجه نباید شامل اقدام نظامی باشد. (Not Involving the use of armed force)
🔸نکته مهم دیگر آن که در قطعنامه 2231 شورای امنیت سازمان ملل که پس از جمعبندی مذاکرات در وین و برای تایید برجام صادر شد، در بندهای مربوط به ادامه محدودیتها علیه ایران، مکرراً از بند 41 فصل 7 یاد شده است.
•┈••✾••┈•
💠
#رهبران_شیعه
🌐
eitaa.com/shia_leaders
🌐
sapp.ir/shia_leaders