👇👇👇قسمت دوم ارزش و آداب ضیافت
۱۹ـ قال علیّ أميرالمؤمنين (عليه‌السلام): وَ بَكي عليه السلامُ يَوماً. فقيل لَهُ ما يُبكيكَ؟ قال «لَم يَأتِني ضَيفٌ مُنذُ سَبعةِ اَيّامٍ! أخافُ أَنْ يكونَ اللهُ أهانني؟»[19]
يک روز حضرت امير(علیه السلام) گريه مي‌کردند. از ايشان علت را جويا شدند. فرمود: امروز هفت روز است که مهمان بر من وارد نشده! خوف آن را دارم که خداوند عنايتش را از من سلب کرده باشد؟
۲۰ـ قال الصادق (عليه‌السلام): مِنَ الجَفاءٍ أَنْ يُدعَي الرّجُلُ اِلي طَعامٍ فَلايُجيبُ اَويُجيبُ فَلا يَأْكُلُ.[20]
کسي که او را به مهماني دعوت کنند و او اجابت نکند و يا اگر اجابت کرد از غذاي ميزبان نخورد اين نشانة بي‌مهري و جفاکاري او است.
۲۱ـ قال رسول الله (صلي‌الله عليه و آله و سلم): مَن دَعاكُم فَأَجيبُوه.[21]
اگر کسي شما را به مهماني دعوت کرد، دعوت او را اجابت کنيد.
۲۲ـ قال الصادق (عليه‌السلام): مِنَ الحُقوقِ الواجِبَةِ لِلمُؤمِن عَلَي المُؤمِنُ أَنْ يُجيبَ دَعوتَه.[22]
يکي از حقوق واجبة مؤمن بر برادر مؤمن خود اجابت کردن دعوت او است.
۲۳ـ قال رسول الله (صلي‌الله عليه و آله و سلم): مَن لَم يُجبِ الدَّعوَةَ فَقَد عَصَي اللهَ و رسولَه.[23]
اگر کسي دعوت مهماني را اجابت نکند، در حقيقت، او خدا و رسولش صلي‌الله عليه و آله و سلم را معصيت کرده است.
۲۴ـ قال الصادق (عليه‌السلام): مَن اَكَلَ طعاماً لَم يُدْعَ اِلَيهِ فَكَأَنَّما أَكَلَ قِطعةً مِن نارٍ![24]
کسي که غذايي که بدان دعوت نشده بخورد گويا پاره‌اي از آتش را خورده است!
۲۵ـ قال رسول الله (صلي‌الله عليه و آله و سلم): مَن مَشي اِلي طعامٍ لَم يُدْعَ اِليهِ فَقَد دَخَل سارِقاً وَ خَرجَ مُغيراً![25]
کسي که به سفره‌اي برود که بدان دعوت نشده، او در حقيقت به عنوان يک سارق به آنجا وارد شده و يک غارتگر از آنجا بيرون مي‌رود!
۲۶ـ قال الکاظم (عليه‌السلام): نَهي رسولُ اللهِ (صلي‌الله عليه و آله و سلم) عَن طعامِ وَليمَةٍ يُخَصُّ بَهَا الأَغنياءُ وَ يُترَكُ الفُقراءُ.[26]
پيامبر اکرم (صلي‌الله عليه و آله و سلّم) از غذا خوردن در وليمه‌اي که اختصاص به اغنيا داشته و فقرا بدان دعوت نشده‌اند نهي فرموده است.
۲۷ـ قال الرضا (عليه‌السلام): الضِيافَةُ ثلاثةُ اَيّامٍ وَ لَياليهِنَّ، فما فوقَ ذلك فَهُوَ صَدَقَة.[27]
حدّ ضيافت و مهماني تا سه شبانه‌روز است. بيشتر از آن، ديگر تصدّق و احسان خواهد بود.
۲۸ـ قال علیّ أميرالمؤمنين (عليه‌السلام): ما مِن مُؤمِنٍ يَسمَعُ بِهَمسِ الضَّيفِ و فَرِحَ بِذلِكَ غُفرِتْ لَهُ خَطاياهُ وَ إن كانت مُطبَقَةً بَينَ السَّماءِ والاَرض![28]
هر مؤمني که با شنيدن صداي همهة (ورودي) مهمان احساس خوشحالي کند، گناهان او هر چند به فاصلة زمين تا آسمان باشد آمرزيده مي‌گردد!
۲۹ـ قال علیّ أميرالمؤمنين (عليه‌السلام): ما مِن مُؤمِنٍ يُحِبُّ الضَّيفَ اِلاّ وَ يَقومُ مِن قَبرِهِ و وَجُهُه كَالقَمَرِ لَيلَةَ البَدرِ.[29]
هر مؤمن مهمان‌دوست، (در روز قيامت) با چهرة درخشان همانند ماه تابان از قبر خود خارج مي‌گردد.
۳۰ـ قال الباقر (عليه‌السلام): مِنَ الجَفاء اِستخدامُ الضَّيفِ.[30]
به کار گرفتن مهمان، نشانة بي‌مهري و جفاکاري به مهمان است.
۳۱ـ قال علیّ أميرالمؤمنين (عليه‌السلام): ثلاثٌ لايُستُحيي مِنهُنَّ: خِدمةُ الرَّجُلِ الضَّيفَ، وَ قِيامُهُ عَن مجلِسهِ لِأَبيهِ و مُعَلِّمِهِ، و طَلَبُ الحَقِّ وَ إن قَلَّ.[31]
سه چيز است که در آن شرم و حيا ندارد: ميزبان (هر کس که باشد) شخصاً از مهمان خود پذيرايي کند، در برابر پدر و استاد خود به پا خيزد و ديگر حق خود را هرچند کم و اندک باشد بستاند.
۳۲ـ قال الصادق (عليه‌السلام): اِنّ الزائِر اِذا زارالمَزورَ فَأكَلَ مَعَهُ اَلقَي عَنهُ الحِشمَةَ وَ اِذا لَمْ يَأكُلْ مَعَهُ يَنقَبِضْ قَليلاً.[32]
مهمان زماني که وارد خانه مي‌شود اگر صاحب‌خانه با او هم‌غذا شود حُجب و حيا را از بين مي‌برد وگرنه، مهمان تا اندازه‌اي احساس گرفتگي و شرمندگي مي‌کند.
۳۳ـ قال رسول الله (صلي‌الله عليه و آله و سلم): إنَّ مِنَ السُّنَّةِ أَن يَخرُجَ الرّجُلُ مَعَ ضَيفِه الي بابِ الدّار.[33]
سُنت و آداب اسلامي در آن است که ميزبان، مهمان خود را تا درب خانه مشايعت نمايد.
۳۴ـ قال علی بن الحسین «السجاد» (عليه‌السلام): مِن نمامِ المُرُوَّةِ خِدمَةُ الرّجُلِ ضَيفَهُ.[34]
خدمت کردن به مهمان نشانة کمال فتوّت و جوانمردي ميزبان است.