جمهوری اسلامی بمعنای واقعی «مخالف سیاسی» نداره! مخالف بمعنای فردیت یا موجودیتی که مطابق یک پارادیم معرفت‌شناختی با مبانی معرفت‌شناختی «نظام حاکم» مخالفت و چالش کنه و بتونه در «باور عامه» پارادیم جایگزینی را برای نظام مطلوب و مطمح نظرش استراکچر کنه. بخش غالبی از اینها که در ایران خودشون را با پوزیشن اپوزیسون برند کردن مخالف سیاسی نیستن، «بیماران سیاسی»اند. روان‌نژندان قابل ترحمی‌اند که ناملایمات ذهنی و ناکامی‌های اجتماعی و خلا‌ءهای هویتی مبتلابه خودشان را با ماسک «سیاست و اپوزیسیون» مابازاء و از طریق پرخاشگری سیاسی می‌کوشن نهاد ناآرام درون‌‌شان را تراپی کنند. بیماران شایسته تیماری‌اند نه بایسته تادیب!