🌷در معالی آباد، دودِ آتش و گاز اشک آور با هم قاطی شده بود. آنقدر سنگ ریخته بودند که حتی با موتور هم نمی شد عبور کرد. چشمانمان بدجور می سوخت اما شیخ برایش مهم نبود که اذیت می شود. چیزی را با فندک آتش زده و دودش را فوت می کرد توی چشمان من تا سوزش چشمم کمتر شود.دست خالی بدون هیچ وسیله دفاعی می رفت. می گفتم: شیخ صبر کن با هم بریم. میری وسط اغتشاش گرها، بلایی سرت میارن. همگی به سمت بلوک ها رفتیم. در تاریکی شب از بالای ساختمان ها و لابلای درخت ها، سنگ پرتاب میکردند و به بدنمان می خورد. توی آن سنگ باران تا آخر بلوک ها رفتیم. کوچه ها را بسته و با کوکتل مولوتوف آتش زده بودند. ساعت هشت و خورده ای از معالی آباد به سمت میدان احسان رفتیم. آنجا هم، از بالای ساختمان ها، سنگ و تابوک به سمت ما پرتاب می کردند در حالی که ما چیزی برای دفاع از خودمان نداشتیم. در آن شرایط، نور کافی هم نبود و اصلا نفهمیدیم سنگ از کجا به پیشانی شیخ خورد. تیزی سنگ به دماغش هم آسیب زده بود. بیحال شد و افتاد روی زمین و خون روی دماغش ظاهر شد. سریع شیخ را روی موتور گذاشتیم و بچه ها او را آوردند عقب. سرش را روی لبه ی سیمانی پارک گذاشتیم. جلوی یک پراید عبوری را گرفتیم و شیخ را سوار ماشین کردیم. یکی از بچه ها عقب نشست و سر شیخ محمد را روی زانوی او گذاشتیم. می گفت به بلوار چمران که رسیدیم، دو تا نفس عمیق کشید و تمام کرد... 🌹🍃🌹🍃 #ڪانال_شهداےغریـب_شیـراﺯ: ﺩﺭ ایتا : http://eitaa.com/joinchat/2304966656C7c3f274f75 #نشردهیـد