💫یادی از سردار شهید حاج اسکندر اسکندری 💫 🌷سومار بودیم. با حاج اسکندر تدارکات خط را می بردیم که خمپاره ای کنار ماشین نشست، ترکش های خمپاره، دو چرخ عقب و یک چرخ جلو را پنچر کرد. گفتم: حاجی چه کار کنیم، برگردیم؟ در حالی که به قسمت بار می رفت گفت: نه، چرا برگردیم. ما باید کارمان را تمام کنیم، بچه ها گرسنه و منتظر هستند. وسایل را دو قسمت کردیم. یک بخش را حاج اسکندر روی دوش گذاشت، بخشی را من. حاج اسکندر نفس عمیقی کشید و شروع کرد از سینه کش تپه بالا رفتن. من هم پشت سرش می رفتم. وسایل زیاد بود و سنگین. مسیر غیر از سربالایی، پر از سنگ هم بود. چند قدم که می رفتم، خسته می شدم، می نشستم. حاج اسکندر، نگاهی به من که نفس نفس می زدم می کرد و می گفت: خیلی خوب استراحت کنیم! هنوز دو دقیقه نگذشته، دلش طاقت نمی آورد، می گفت: بس است، بچه ها منتظر هستند! حدود هشت صد متر در مسیر صاف و حدود چهارصد متر هم در کوه پیاده روی کردیم تا به نیروها رسیدیم.دیگر توان راه رفتن نداشتیم. حاج اسکندر همان جا با صدای بلند بسیجی ها را صدا می زد. یچه ها یکی یکی آمدند و حاج اسکندر آذوقه آنها را تحویل می داد. 🌿🌷🌿🌷🌿 #ڪانال_شهداےغریـب_شیـراﺯ: ﺩﺭ سروش: https://sapp.ir/shohadaye_shiraz #نشردهیـد یادشهدازنده شـود اجرشهادت ببرید