⭕️گاهی تعلق به یک "تسبیح"آدم را به جهنّم می برد! 🔸حجت الاسلام محمد علی رحمانی، با ذکر خاطره ای از یادگار امام مرحوم حاج سید احمد خمینی می گوید:یک وقتی ما در جایی بودیم، حاج احمد آقا تسبیح من را گرفتند و مشغول ذکر شدند. بعد از آن مثل اینکه یادشان می رود که تسبیح را برگردانند؛ من زودتر از ایشان به منزل یکی از دوستان رفتم. این تسبیح داخل جیب قبای ایشان ماند. بعد از آمدن به منزل، قبایشان را عوض می کنند و قضیّه فراموش می شود. من مدّت یک ماه دنبال تسبیحم بودم؛ از من می پرسیدند : چی شد؟ شما آن شب دست من دادید بعد چی شد؟ شاید برداشتید یا جا گذاشتید! روزی ایشان اتّفاقی، آن را در قبا و لباسی که می پوشند و خدمت امام می روند، پیدا می کنند. خدمت امام که می رسند دست می برند داخل جیبشان، یک دفعه تسبیح را در می آورند که دستشان بگیرند، تسبیح را که نگاه می کنند، ماجرا به یادشان می آید و به حضرت امام عرض می کنند : آقا، چقدر خوب شد این پیدا شد. این تسبیح مال فلانی است و یک ماه و نیم است داخل جیب این قبای من بوده است. من هم آن را نپوشیده بودم؛ ایشان خیلی دنبال تسبیحش است. امام فرموده بودند "به فلانی بگویید که تسبیح خوب داشتن خوب است، اشکال ندارد تسبیح خوب داشته باشید"حال تسبیح من هم تسبیح خوبی نبود؛ امّا خوب آنچه که مهم است این است که بگویید تعلّق به این طور چیزها پیدا نکنند و فرموده بودند که گاهی یک "تسبیح"، تعلّق به یک تسبیح "بی ارزش"در دنیا، آدم را به جهنّم می برد و ... 💢کانال خبری #شهدای_ایران ✅@shohadayeiran57