برای شهیداحمدرضا احدی نمی شودازتونگفت نمی شودازتونسرود امامیشودباتوسکوت کرد . امروز چقدراحساسمان شبیه هم شده است . دلم گرفته است ونوشته هایت راورق میزنم ،برای حرف زدن باتو از واژهایت وام میگیرم که برایت آشناترند . برخیز پسرک ! که روحم سردسرداست .همچون همیشه باکلامت سردی وجودم راحرارت ببخش .بازهم تلاطم وجودم راآرام کن بیاکه سخت محتاج همان کسی هستم که بالحن آرامش صخره های دلم رازیر دستانش استادانه موم می کرد. پسرک بیا : بیاکه سخت نگرانم ،مثل همان شبها که خیالت میهمانم می شدوتصورنگاهی که همیشه مظلوم بودوسربه زیر وهمه آن نگرانیها باهمان خیال وباهمان تصور ازمن دورمیشد . بیاونگاه کن حتی برای لحظه ای هرجاردپای توست .اینجا خیال اندوهناک من چیزی رامی کاود .هرجاکه بوی توست ،آنجا دل پریشان من جست وجویت می کند .وقتی تورادوست می خوانم ،گویی ازخیلی هابیزارمی شوم... احمدرضا! توبگوخداوبرایم دعاکن . تومثل همیشه تنهاوآرام وساکت بمان تایادتو تنها مونس شب های هجران من باشد .