🍀♥️ 💫 وقتی نتوانیم سکوت کنیم زندگی ما میشود اسارت برده تمام کلماتی میشویم که ذهن مدام آن ها رو مرور میکند و نشان مان میدهد که چیزهای بی اهمیت. چقدر مهم اند ذهنی سرشار از همهمه زندگی سرشار از مصیبت و رنج و ناخرسندی را می آفریند. اگر قرار باشد افسار این اسب در دست مان نباشد و هر آنچه ذهن میگوید را مهم فرض کنیم به زودی رنگ و بوی زندگی از دل و جان مان خواهد رفت باید بیشتر سکوت کنیم باید سکوت کردن را بیاموزیم نه در کلام که در ذهن زیاده گوی اسیر کلمات میتوانیم تمرین کنیم: عدم اهمیت به موضوعات زیادی زندگی حضور در همان جایی که هستیم توجه به آنچه در این لحظه پیش روی ماست اجازه ورود ندادن به حرفهای زیادی این و آن آدمهای ذهنی فکر میکنند باید به همه چیز فکر کنند و همین آنها را رنجور و خسته و خالی از زندگی کرده همین توجه زیادی به فکر کردن های زیادی و رها کردن زندگی واقعی که در همین لحظه هاست ما آنقدر وقت نداریم که زندگی را به تعویق بیندازیم صد سال دیگر هیچ خبری از ما و دغدغه ها و فکرهایمان نیست! 💛🧡❤