غم مخور شاد و شادمان باش یکی طفل دندان برآورده بود پدر سر به فکرت فرو برده بود که من نان و برگ از کجا آرَمَش؟ مُروّت نباشد که بگذارمش چو بیچاره گفت این سخن، نزد جفت نِگر تا زن او را چه مردانه گفت: مخور هول ابلیس تا جان دهد همان کس که دندان دهد نان دهد تواناست آخر خداوند روز که روزی رساند، تو چندین مسوز نگارنده ی کودک اندر شکم نویسنده عمر و روزی است هم @shookohmadari 🍃معارف شکوه مادری 🌸🍃 کانال رشد وتعالی جمعیت *