🌼🌹🌼🌹🌼🌹🌼🌹🌼🌹🌼 💫١-قرآن و مسألۀ شفاعت: بدون شكّ مجازاتهاى الهى چه در اين جهان و چه در قيامت جنبۀ انتقامى ندارد، بلكه همۀ آنها در حقيقت ضامن اجرا براى اطاعت از قوانين و در نتيجه پيشرفت و تكامل انسانهاست، بنابراين هر چيز كه اين ضامن اجرا را تضعيف كند بايد از آن احتراز جست تا جرأت و جسارت بر گناه در مردم پيدا نشود. 💫 از سوى ديگر نبايد راه بازگشت و اصلاح را به كلّى بر روى گناهكاران بست بلكه بايد به آنها امكان داد كه خود را اصلاح كنند و به سوى خدا و پاكى تقوا بازگردند. «شفاعت» در معنى صحيحش براى حفظ همين تعادل است، و وسيله‌اى است براى بازگشت گناهكاران و آلودگان، و در معنى غلط و نادرستش موجب تشويق و جرأت بر گناه است. كسانى كه جنبه‌هاى مختلف شفاعت و مفاهيم صحيح آن را از هم تفكيك نكرده‌اند گاه به كلّى منكر مسألۀ شفاعت شده، آن را با توصيه و پارتى بازى در برابر سلاطين و حاكمان ظالم برابر مى‌دانند! و گاه مانند وهّابيان آيۀ فوق را كه مى‌گويد: «وَ لا يُقْبَلُ مِنْها شَفاعَةٌ» در قيامت از كسى شفاعت پذيرفته نمى‌شود بدون توجّه به آيات ديگر دستاويز قرار داده و به كلّى شفاعت را انكار كرده‌اند. 🌼🌹🌼🌹🌼🌹🌼