چشم انداز فرصت دوساله دولت سیزدهم 🔹فرصت کلیددارپاستور به نیمه رسیده است و از هم اکنون باید برای آینده تصویرسازی کند. دولت سیزدهم باید در نیمه دولت حکمرانی در حوزه سیاست خارجی براساس محورهای اساسی گام بردارد؛ نخست اینکه بر اساس نگاه اصولی دولت سیزدهم، جمهوری اسلامی ایران هرگز «مذاکره برای مذاکره» را در دستورکار قرار ندهد و صرفا برای مذاکرات خروجی‌محور و مؤثر، اصالت و موضوعیت قائل باشد. نکته دوم اینکه «عدم‌توافق» به‌مراتب از «توافق بد» بهتر است؛ زیرا در توافقی که ایران نتواند از آثار مستقیم رفع تحریم‌ها بهره گیرد، صرفا به یک طرف «متعهد» تبدیل می‌شود و این مترادف با خسارت محض خواهد بود. به‌عبارت بهتر، کشورمان به «توافق خوب» می‌اندیشد؛ نه «توافق به هر قیمت ممکن» نکته نهایی اینکه برجام (با هر گونه تفاهم محدود دیگر ) صرفا باید به‌مثابه یک ظرفیت تاکتیکی در خدمت استراتژی خنثی‌سازی تحریم‌ها قرار ‌گیرد. 🔸از سوی دیگر فعال سازی ظرفیت های حوزه بریکس، شانگهای و اوراسیا به سود اهداف اقتصادی کشور صورت گرفته است. در حوزه دیپلماسی منطقه ای و خصوصا ارتباط با همسایگان نیز شاهد بازتعریف مناسبات پیرامونی با حوزه همکاری خلیج فارس، آسیای میانه، افغانستان و شبه قاره هند و همسایگان حول محور منافع اقتصادی کشور هستیم.ادغام و هم افزایی سیاست خارجی و اقتصاد در دولت سیزدهم، یکی از رموز ارتقای تاب آوری منطقه ای و بین المللی کشورمان در مواجهه با تحریم ها محسوب می شود.