یائیر لاپید نخست وزیر سابق رژیم تروریستی صهیونیستی در مقاله‌ای به تحولات منطقه‌ای و سیاست خارجی این موجودیت نامشروع می‌پردازد و می‌نویسد: آنچه در قرن بیستم کار می‌کرد در قرن بیست و یکم کار نمی‌کرد. دنیا تغییر کرده است. دو دهه اول هزاره جدید عمیقاً تحت تأثیر چهار پدیده قرار گرفت: جهانی شدن اقتصادی، جهانی شدن اطلاعات (از طریق اینترنت و رسانه های اجتماعی)، گسترش تروریسم بین‌المللی و بحران آب و هوا. همه این روندها جهانی هستند، در حالی که ساختار سیاسی جهان هنوز توسط دولت-ملت‌ها متلاشی شده است. همانطور که اخیراً در استراتژی امنیت ملی دولت بایدن مشخص شده است، تقسیم سنتی بین مسائل خارجی و داخلی دیگر برقرار نیست. از بسیاری جهات، روش‌های قدیمی مدیریت روابط خارجی به جا مانده است. پنجاه سال پیش، جهان به بلوک‌های بزرگ تقسیم شد. سی سال پیش، این تقسیمات به کشورهایی کاهش یافت که «شبیه ما» یا «شبیه ما نبودند». در طول 20 سال گذشته، دولت-ملت‌ها مجبور بوده‌اند با پیچیدگی‌های روزافزون دست و پنجه نرم کنند. چالشی که دموکراسی‌های لیبرال با آن روبرو هستند دیگر این نیست که کشورهای بیشتری را به سمت ما سوق دهند، بلکه با توجه به پیچیدگی‌های موجود در هر کشور، هوشمندانه عمل کنند. یک سیاست خارجی هوشمند با سایر کشورها به عنوان یکپارچه رفتار نمی کند. درعوض، باید بتواند هر کشور را بر حسب آنچه در یک لحظه سیاسی معین مهم است و از نظر موضوعاتی که برای سیاست خارجی کشور خود مهم‌تر است، بررسی کند ✍ مهدی غفاری @siasiland