در جامعه‌ای که مصرف، هویت‌نمایی و هویت‌سازی می‌کند و مصرف، سرمایه اجتماعی می‌شود و خانواده با الگوی مصرف خود، پز می‌دهد و تشخّص برای خود می‌خرد، فرزندآوری به دلیل اینکه تا حدود ۳۰ سالگی فرزند شما نان‌خور است و شما تا ۳۰ سالگی باید برای شکم، تحصیل، فراغت، کار و ازدواج او هزینه کنید، به تعویق می‌افتد؛ آن وقت شما نمی‌توانید دو دو تا چهار تای جامعه دینی را بپذیرید که «مَّثَلُ الَّذِینَ یُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِی سَبِیلِ الله کَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنبَتَتْ سَبْعَ سَنَابِلَ فِی کُلِّ سُنبُلَةٍ مِّئَةُ حَبَّةٍ وَالله یُضَاعِفُ لِمَن یَشَاءُ واللهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ» «مثل آنان که مال خود را در راه خدا انفاق می‌کنند، مثل دانه‌ای است که هفت خوشه برآورد و در هر خوشه‌ای صد دانه باشد. خدا پاداش هر که را بخواهد، چند برابر می‌کند خدا گشایش‌دهنده و داناست.» قرآن به ما می‌گوید از یک دانه می‌توان به ۷۰۰ دانه رسید. اما این حرف متعلق به فرهنگ دینی است، نه آن فرهنگ مدرن... نمی‌شود که شما شئون فرهنگی و اقتصادی جامعه را با ادبیات مدرن اداره کنید و آن وقت به بحث فرزندآوری که می‌رسید در برابر آن موجی که راه انداخته‌اید مقاومت کنید. مشکل ما اینجاست که برخی ارزش‌های جامعه ما جابه‌جا شده است. کانال«دوتا کافی نیست» @dotakafinist1