همه می دانیم که ،
وقتی شاعر در مصراعی سه رکنی
(مثلاً: مفتعلن مفتعلن فاعلن)
مطلبی را ارائه کند،
لازم است به جای اطناب
(زیاده گویی، پرگویی و پرورش کلام)
به ایجاز
( خلاصه گویی، بیان تلگرافی ، مختصر و مفید، با محوریت تداعی)
روی آورد.
هنر مرحوم ریاضی این است که
با وجود آن که مخاطب شعرش عموم مردمند
و به پرورش کلام و اطناب نیازست،
با محوریت «ایجاز»، مضامین را به صورت تمام و کمال ارائه کرده است.
@smahdihoseinir