جسم علمداری، قمر،صدپاره برگشت شد پیکرگل، پایمال خاک در دشت پیچید عطر یاس پرپر دربیابان شد پاره پاره آیه های نورقرآن! از هیبت اندوه خم شد آسمان هم اندازه ی غم را شکست این داغ اعظم سروی خمید و باغ ها ماتم سرا شد قد شقایق ها از این ماتم دو تا شد از تکه های ماه پر شد دامن نور آیینه ها از هیبتش مات اند از دور از دیده ی یعقوب ابری تر شدی غم! افلاک را پر کرده شیون هاو ماتم