سلام بر مظلومه ای که در مسیر امام زمانش تاوان مصیبت باری با جراحت های جسم و جانش داد... فاطمه هستی، سلاله ی محمد (ص) عطیه ی خدا بر پیامبرش ، نامت را با فخر می نویسم ... پاکیزه ی مطلق ! نامت به واژه ها حرمت می بخشد ، کلمات را با نام مطهرت مزین میکنی اما چگونه می شود بانو!؟حرمت انسیه حورا، پاره ی تن نبی خدا شکسته میشود... باید از سقیفه بنویسم آتش از سقیفه شعله ور شد و بر در بیت الکرم شهر رسید.... با کینه ی غدیر پهلویت را شکستند و محسنت شهید شد، با سیلی طمع صورتت را کبود کردند و حقت غصب شد چه اندوهی عظیم تر از این بر دل علی (ع) که امانت رسول خدا را با جراحت هایی بر جسم و جانش تحویل میدهد... پرستوی پر شکسته ! با کوچ غریبانه ات فاتح خیبر،چون پهلوی تو شکست... بانو بر مزار بی نشانت ماه و بر غربت لحظه های ساکت بقیع اشک های علی (ع) کفایت است .