خدای مهربان! ممنون برای همه چیز، عذر برای کوتاهی‌ها و عفو برای سرکشی‌ها. قلب کوچکم را به تو می‌سپارم و با یقینی مضاعف، لطمات را می‌پذیرم. آن‌جا که تو کنار منی، دردی احساس نمی‌کنم. قلب مشتاقم را به تو هدیه می‌کنم و امیدوارم تو مرا آن‌گونه که هستم درک کنی و بپذیری. خدای من! تو تنها کسی هستی که بی‌هیچ دغدغه‌ای تمام وجودم را به او می‌سپارم. تو تنها مقصد حرکات نافرجام منی. تو تنها آرام‌گاه بی‌قراری‌های دل مشتاقم هستی. تنها تو را می‌ستایم. پرودگار عزیزم! تو مرا با حقیقت زیبای عشق آشنا کردی تا رنج عاشقانه تو را بفهمم. تا بدانم سکوت دربرابر دشنام، و لبخند دربرابر پرخاش چه تلخیِ شیرینی دارد. تا زجر لحظه‌های انتظار را، و سنگینی نفس‌های در سینه مانده را بیابم. تو می‌‌خواستی مرا با این همه زیبایی آشنا کنی. من باید این زهر شیرین را می‌نوشیدم و این مرگ زندگی‌بخش را می‌چشیدم. خدای بزرگوارم! تو می‌خواستی که من طعم مهربانی دربرابر بی‌رحمی را بچشم و حال عاشقانه تو را دریابم. خدایا! خوشنودم که باختم، که سوختم و ادراک نشدم. خوشنودم که ناباورانه به بدی‌ها متهم شدم و به زشتی‌ها منسوب گشتم، درحالی‌که جز شوقی صادقانه نداشتم. خوشنودم از همه تهمت‌ها، دشمنی‌ها و مزاحمت‌ها. خوشنودم از کینه دشمنان و سستی دوستان. خوشنودم که مانند تو از همه چیز خوشنودم. خدای بی‌نهایت! خوشنودم که ادراک نشدم، تصدیق نشدم و مانند همه پیامبرانت انکار شدم. خوشنودم از همه این رنج‌هایی که کشیدم. آه خدای من! تو چقدر غریب و تنهایی. هرگز هیچ‌کس تو را آن‌گونه که هستی نخواهد فهمید. اما تو صبور و بردبار، آرام و باوقار مهر خود را حتی از دشمنانت نیز دریغ نکردی. خدای عاشقم! خوشنودم که چون تو عاشقم... (یحبهم و یحبونه) #ر_س (از زبان شیخ مناجاتی‌ام؛ شهید مصطفی چمران) @sooyesama