برشی از زیارت وارث، از اعمال پایانی روز عاشورا: يَا مَوْلاَيَ يَا أَبَاعَبْدِاللَّهِ أَنَا ضَيْفُ اللَّهِ وَ ضَيْفُكَ وَ جَارُ اللَّهِ وَ جَارُكَ وَ لِكُلِّ ضَيْفٍ وَ جَارٍ قِرًي وَ قِرَايَ فِي هَذَا الْوَقْتِ أَنْ تَسْأَلَ اللَّهَ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَي أَنْ يَرْزُقَنِي فَكَاكَ رَقَبَتِي مِنَ النَّارِ ای آقای من ای اباعبدالله؛ من مهمان خدا و مهمان توام، و پناهنده به خدا و به توام. برای هر مهمان و پناهنده‌ای پذيرايی هست و پذيرايی من در اين هنگام آن است، كه از خداي منزّه برتر بخواهی، كه آزادی از آتش را روزیم گرداند. (مفاتیح الجنان، زیارت وارث) @sooyesama