عشق و نفرت، جنگ و صلح، لذت و درد... زندگی، آکنده از این دوگانه‌هاست. اما چرا؟ به‌راستی چرا زندگی این اندازه می‌تپد؟ این همه قبض و بسط برای چیست؟ شاید این تپش، قرار است چیزی را در سینه ما بیدار کند. چیزی مانند قلب، که آگاهی را در شراشر وجود ما جاری خواهد ساخت. پس ای دل عزیزم! خود را به جریانی بسپار که هوش سرشار هستی، برای تو طراحی کرده است. بگذار تو را بفشارد. بگذار بنوازد. بگذار... مهر و قهر، دست‌های تپنده حیاتند، که دل خفته تو را بیدار می‌کنند. اکنون چشم بگشا و تپش را از ژرفای خویش تجربه کن. نفی و اثبات، بود و نبود، مرگ و حیات، این‌ها نغمه‌های تپش دل توست. پس بگو لا اله الا الله، تا رستگار شوی. @sooyesama