🔷یادی از بانو حلیمۀ سعدیه مادر رضاعی رسول‌الله به بهانۀ سالروز ولادت حضرت رسول اکرم صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم حلیمه دختر ابو ذُؤَیب، از قبیله سعد بن بکر بن هَوازِن و همسر حارث بن عبدالعُزّی بود. در سالی که قحطی بزرگی میان قبیله بنی‌سعد افتاده بود، حلیمه با نُه تن از زنان قبیله برای امرار معاش از طریق شیردهی به کودکان قبایل ثروتمند مکه، عازم این شهر شد. گفته‌اند چون مرکب او از شدت تنگدستی و قحطی ناتوان و لاغر بود، از دیگران عقب افتاد و دیر به مکه رسید. در نتیجه، فقط نوه عبدالمطلب مانده بود که به دلیل یتیم بودنش، کسی حاضر نشده بود به او شیر بدهد، لیکن آیت‌الله سبحانی این قول را رد کرده و گفته‌ است حضرت محمد از سینه هیچ‌یک از زنان شیر نخورد، تا آنکه حلیمه سعدیه او را شیر داد و در این لحظه خانواده عبدالمطلب بسیار خوشحال شدند.[۱] حلیمه بلافاصله پس از برعهده گرفتن شیردهی به پیامبر، آثار خیر و برکت را در زندگی‌اش مشاهده کرد. او که بر اثر تنگدستی شیرش کم شده بود و به‌سختی به پسر خود شیر می‌داد، از آن پس به‌راحتی محمد و پسر خویش را سیر می‌کرد. حتی شتر ضعیف و ناتوانش نیز پُرشیر و نیرومند گشت، به گونه‌ای که هنگام بازگشت، از همراهانش سبقت گرفت و همه با حیرت دلیل آن را جویا می‌شدند و حلیمه همه این‌ها را نتیجه حضور کودک بنی‌هاشم می‌دانست. حلیمه پس از دو سال محمّد را نزد آمنه آورد، اما از آنجا که او را مایه برکت دیده بود، از آمنه خواست که مدتی دیگر محمد را پیش خود نگه دارد. از این رو، پنج سال و دو روز بعد از تولد پیامبر، ایشان را به مادرش برگرداند. حلیمۀ سعدیۀ پس از ظهور اسلام به خدمت پیامبر رسید و همراه همسرش اسلام آورد و هر دو با پیامبر صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم بیعت کردند.[۲] علاقه و احترام پیامبر به این بانوی بزرگوار آنگونه بود که نوشته‌اند به محض ورود حلیمه، پیامبر اکرم عبای خود را بر زمین پهن می‌کرد تا او بر آن بنشیند.[۳] دربارۀ زمان فوت ایشان، دو نقل است. یک قول اینکه ایشان تا زمان خلیفۀ دوم زنده بوده است[۴] قول دیگر اینکه: پس از فتح مکه، وقتی رسول الله صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم با خواهر رضاعی‌اش ـ شَیماء ـ دیدار کرد، احوال جناب حلیمه را پرسید و او خبر فوت حلیمه را به پیامبر داد. چشمان پیامبر با شنیدن این خبر پر از اشک شد.[۵] 🌹سلام الله و سلام ملائکته و انبیائه علی النّبی و آله و علیها ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 📚منابع: ۱ـ سبحانی تبریزی، فرازهایی از تاریخ پیامبر اسلام، ۱۳۸۶ش، ص۶۲. ۲ـ ابن‌جوزی، المنتظم فی تاریخ الملوک و الامم، ۱۴۱۲ق، ج۲، ص۲۷۰. ۳ـ همان. ۴ـ ابن‌سعد،طبقات، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۱۰ق/۱۹۹۰م. ج۱، ص۱۱۴. ۵ـ همان، ص۴۶۰. 🆔 @ss_alavi_ir