۴۹ (حضرت رقیه س) بر گل فاطمه نور عینم من رقیه عزیز حسینم یوسف فاطمه ای پدرجان۲ من گل گلشن مصطفایم من سفیر شه کربلایم یوسف فاطمه ای پدرجان۲ از ستم خون شده این دل من دشمنم زد شرر حاصل من یوسف فاطمه ای پدرجان۲ هر دلی زین ستم ها کبابه جای من گشته کنج خرابه یوسف فاطمه ای پدرجان۲ کی شود این خزانم بهارم بهر بابای خود بی قرارم یوسف فاطمه ای پدرجان۲ ناگهان دیده ام یک طبق را کنج ویرانسرا من شفق را یوسف فاطمه ای پدرجان۲ دیده ام در طبق یک سر آمد ماه من از سفر در بر آمد یوسف فاطمه ای پدرجان۲ رأس پاکش بود رو به رویم با پدر گرم در گفت و گویم یوسف فاطمه ای پدرجان۲ ای صفای حرم ای پدرجان آمدی در برم ای پدرجان یوسف فاطمه ای پدرجان۲ رأس پاک تو را که بریده قامتم از غم تو خمیده یوسف فاطمه ای پدرجان۲ تو نبودی ز ناقه فتادم سر روی خاک صحرا نهادم یوسف فاطمه ای پدرجان۲ زجر بی دین به زخمم نمک زد دخترت را دمادم کتک زد یوسف فاطمه ای پدرجان۲ دیگر از زندگی خسته ام من همچنان مرغ پر بسته ام من یوسف فاطمه ای پدرجان۲ کن دعا تا که حاجت بگیرم در کنار سر تو بمیرم یوسف فاطمه ای پدرجان۲ #رضا_یعقوبیان #سبک_آمده_ماه_غم_ماه_ماتم #حضرت_رقیه_س @yaghubianreza