به خدا سوگند ، هرگز ملتى در زندگی مرفّه و پر نعمتـى نبـوده انـد و نعمت و از آنان زائل نشـده است ، مگـر به سـبب گناهـانى كه مـرتكب شده‌اند. چرا كه خداوند به بندگانش ظلم نمیكند اگر مردم به هنگامى كه بلاها و سختى‌ها بر آنان فرود مى آمد و نعمت ها از دستشان مى رفت، با هاى خوب و دلى مشتاق به پروردگارشان پنـاه میبـردند ، بى گمان هـر از دست رفـته اى به آنـان بـاز میگشـت و هـر فـاسـدى اصـلاح میشـد نهج البلاغه، از خطبه ۱۷۸ @sulook