📚 ﷽ 📚 #سلوک_معنوی #حیات_عارفانه 🌓 هدایتِ ذاتی ـ شقاوتِ ذاتی [قسمت ۱] 🔹ارواحِ انسان‌هایی که به این دنیا قدم می‌گذارند همه یک‌جور نیستند و برخی از توفیقاتی برخوردارند و برخی هم مبتلا به خِذلان‌اَند. توفیق و خذلانِ اوّلیّه - یا ذاتی - که انسان‌ها با آن به دنیا می‌آیند، آن‌ها را مجبور به ایمان یا کفر نمی‌کند و فقط زمینه‌ساز و تسهیل‌گر است. علّتِ این توفیق یا خذلانِ ذاتی، اعمالِ اختیاری است که انسان در "عوالمِ پیش از این دنیا" مرتکب شده. 🔹هدایتِ ذاتی یا شقاوتِ ذاتی را انسان با خودش به این دنیا آورده. ایمان و عملِ صالح در هر عالَم، باعثِ توفیق در زندگی‌های بعدی است؛ و تکذیب در هر عالَم، موجبِ سلبِ توفیق در عوالمِ بعد می‌گردد. 🔹آن‌طور که از روایاتِ معصومین (ع) مستفیض است، خلقتِ ما خیلی قبل از این "عالَمِ ابدان" صورت گرفته و عوالمِ "اَضلال" و "اَشباح" و "اَرواح" را پشتِ سر گذاشته و امتحاناتِ بسیار پس داده تا به این‌جا رسیده. البتّه این‌جا هم میانهٔ راه است و باید بعدش به "عوالمِ برزخ" - که خودش چندین عالَم است - برود و بعد تازه "عوالمِ آخرت" آغاز می‌شود؛ منتها از عوالمِ آخرت، مسیرِ مۇمنین و کافرین کاملاً از هم جدا می‌شود و بخلافِ این‌جا دیگر با هم نیستند. 🔹به‌دلیلِ انتخاب‌های درست یا غلطی که یک روح تاکنون کرده، این‌جا در خانه‌ای اهلِ کفاف و علم و فضیلت به‌دنیا می‌آید یا از معلّمِ خوبِ معنوی برخوردار می‌شود و دلش برای ایمان شرح می‌گردد؛ یا برعکس در محیطی ناملایم و پر از وسوسهٔ اطرافیان و غَدر ایشان زاده می‌شود، امّا خداوند - طبقِ رحمتِ عامّش - سرِ راهِ او معلّمی معنوی قرار می‌دهد و پیامِ حق را دوباره به او می‌رسانَد و حتّی دلش را به نورِ ایمان روشن می‌کند؛ اگر قدرِ ایمان را دانست و پی‌اَش را گرفت، نور و هدایتش فزون می‌گردد و اگر - بخصوص آن که همه‌چیز برایش مهیّا بود - کفران کرد و دنیا را بر خدا ترجیح داد و بدان دل داد، نورِ امانیِ ایمان از وی برمی‌خیزد و در ظلمتِ کفر تنها می‌مانَد. @sulookmanavi