📚 ﷽ 📚 #سلوک_معنوی #حیات_عارفانه 🔹خداوند وقتی ما را در فرآیندِ هبوط به زمین تبعید کرد، فرمود: قُلْنَا اهْبِطُوا مِنْهَا جَمِيعًا ۖ فَإِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ مِنِّي هُدًى فَمَنْ تَبِعَ هُدَايَ فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لَا هُمْ يَحْزَنُونَ (بقره، ۳۸)؛ همگی از این مقام هبوط کنید؛ و هرگاه هدایتی از طرفِ من برای‌تان آمد، آن‌هایی که از هدایتِ من تبعیّت کنند، نه ترسی بر آنان غلبه می‌کند و نه غصّه می‌خورند. و ادامه می‌دهد: ولی کسانی‌که نشانه‌های ما را قبول نکنند و انکارشان کنند، جهنّمی‌اَند و آن‌جا ماندنی. 🔹طبقِ این آیات، انسان در هبوط یک وظیفه بیش‌تر ندارد: "تبعیّت" از هدایت. آدمِ هبوط کرده - یعنی من و شما - باید در زندگی منتظرِ هدایتِ عامّ خدا - که همان دین است - و هدایتِ خاصّ خدا - که همان معلّمِ دست‌گیر است - باشیم و وقتی در معرضِ این هدایت قرار گرفتیم، از آن "تبعیّت" کنیم. 🔹تبعیّت که کردیم، در امن و حفظ و تربیّتِ الهی قرار می‌گیریم و تحتِ ولایتِ خدا واقع می‌شویم و از اولیاءِ او می‌گردیم، که: أَلَا إِنَّ أَوْلِيَاءَ اللَّهِ لَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ (یونس، ۶۲). @sulookmanavi