امام خمینی:
خلاصه کلام اینکه ما باید بدون توجه به غرب حیله‌گر و شرق متجاوز و فارغ از دیپلماسی حاکم بر جهان در صدد تحقق فقه عملی اسلام برآییم و الّا مادامی که فقه در کتاب‌ها و سینه علما مستور بماند، ضرری متوجه جهانخواران نیست
بیائید کمی در مورد این بیان امام خمینی رضوان‌الله‌تعالی‌علیه تأمل کنیم
آیا منظور امام این است که این نوع اجتهاد وجود دارد و فقط مشکل اینجاست که مثلاً تبلیغ نشده است و به گوش مردم و سیاست‌مدار نرسیده است؟ یا به شکل طرح و لایحه و قانون در نیامده است؟
به واقع چه چیزی است که اگر در سینه علما مستور نَماند جهانخواران ضرر می‌کنند؟
امام خمینی در ادامه می‌فرمایند: و روحانیت تا در همه مسائل و مشکلات حضور فعال نداشته باشد، نمی‌تواند درک کند که اجتهاد مصطلح برای اداره جامعه کافی نیست.
حضرت امام با صراحت بیان می‌کنند که مقصود من اجتهاد مصطلح نیست. نوع دیگری از اجتهاد مبتنی بر فقه جواهری نیاز است. اجتهادی که ناظر به مسائل و مشکلات روز جامعه باشد نه فقط ناظر بر مسائل و مشکلات جامعه صدر اسلام. اجتهادی که به مسائل یک جامعه بعد از تشکیل حکومت توجه کند.
در حقیقت به نظر می‌رسد امام خمینی رحمت‌الله‌علیه بر شناخت مساله و موضوع‌شناسی تأکید دارند. شناخت مسائل به صورت صحیح و استفاده از فقه برای پاسخ به آن مسائل. به همین دلیل است که نمی‌فرمایند فقها باید آنچه در سینه دارند بیرون بریزند! بلکه می‌گویند مسائل روز را وارد سینه خود کنند و با دستگاه اجتهاد و فقاهت به حل مسائل جامعه کمک کنند. گویی این مستور ماندن فقه در سینه به معنای مستور ماندن مسائل از فقیه است!
ماجرا، ماجرایِ فقیه تشأن‌ساز در مقابل فقیه شأنی است!
فقیهی که می‌تواند مشکلات را نه تنها بشناسد و برای آنها راهکار طراحی کند، بلکه وارد میدان عمل می‌شود و حق مظلومین و مستضعفین را از چنگ جهانخواران درمی‌آورد.
#نسل_آفتاب در #ایتا، #روبیکا، #سروش، #تلگرام
@sunshinegeneration