شاید جرقّه این کشش روحانی [شیفتگی آیتالله خامنهای نسبت به امام] از روز پرالتهاب فیضیّه در فروردین ۱۳۴۲ زده شد.
وقتی آیتالله خامنهای به همراه دوست خود سیدجعفر شبیری زنجانی باسختی ودر سایهی ترس از خیابانهای قم گذشتند تا اخبار ماجرا را به استاد خود برسانند. آنها به خانهی امام رسیدند و همراه گروهی دیگر تصمیم گرفتند درهای خانه را ببندند تا از جان ایشان محافظت کنند اما با مخالفت حاج آقا روحالله مواجه شدند.
رفتار و کردار امام، آرامش و امید را در اوج فاجعه به شاگردان و پیروان جوانش برگرداند: "من دیدم در حیاط بزرگ، امام ایستادهاند به نماز؛ یک نماز خاطرجمعی واقعا. انگار هیچ اتفاقی در دنیا نیافتاده... بعد که ایشان نماز خواندند رفتند بالای اتاق نشستند و بیست دقیقه امام صحبت کردند؛ در صحبتشان هم این جمله یادم است که گفتند: "اینها میروند، شماها میمانید؛ اینها رفتنی هستند، شماها میمانید"
#کتاب_چهارم_سیر_مطالعاتی
#کتاب_از_نیمه_خرداد
#بخش_یکم
@t_manzome_f_r
مجموعه تبیین منظومه فکری رهبری