مناجات امیدواران🕊 اى آن‏که هرگاه بنده‏اى از او بخواهد عطایش کند، و هرگاه چیزى را که نزد اوست آرزو کند به آرزویش برساند، و زمانى که به او روى آور مقرّب و نزدیکش کند، و گاهى که تظاهر به گناه کند گناهش را پرده‏پوشى نماید، و آنگاه که بر او توکل نماید او را بس باشد و کفایت کند، خداى من کیست که بر آستانت وارد شده و خواهان مهمان‏پذیرى‏ات باشد و تو از او پذیرایى نکرده باشى، و کیست که مرکب حاجت را با امید به‏ سخاوتت به درگاهت خوابانده باشد و تو احسانش ننموده باشى آیا خوشایند است که از درگاهت با محرومیت بازگردم، درحالى‏که جز تو سرورى که به‏ احسان متصّف باشد نشناسم، چگونه به غیر تو امید بندم درحالى‏که هر خوبى به دست توست، و چگونه جز تو را آرزو کنم درحالى‏که‏ آفرینش و فرمان خاص تو است، آیا امیدم را از تو ببرم درحالى‏که از روى احسان آنچه که از تو نخواستم به من عطا فرمودى‏ یا آیا به مانند خودم محتاج مى‏کنى درحالى‏که به رشته محکمت چنگ مى‏زنم، اى آن‏که قصدکنندگان به رحمتش خوشبخت شدند، و آمرزش‏ خواهان به انتقامش بدبخت نشدند 🥀🕊🤲