نرمش ها و خشونت ها در کنار همه ی نرمش‌ها که اسلام دارد، به "خشونت" و "تقابل" نیز توجه می کند؛ منتهی می گوید: قبل از اعمال خشونت باید چند چیز محقق باشد: ۱. باید نسبت به مسائل(بویژه مسائل دینی)، فهم عمیق داشته باشد، چنانچه امام حسین علیه السلام، قبل از اینکه به مصاف دشمن برود، خدا را حمد می کند، از این بابت که آنها را فقیه در دین قرار داده است: «و فقهتنا فی الدین» و فقیه کسی است که از دین، فهم عمیق دارد. ۲. باید عاقل باشد، به این معنا که شهوات را بجای عقل راهبر خود قرار ندهد و چنانچه أعقل باشد، حق را از باطل باز می شناسد و به "معرفت" و "تبعیت" می رسد: «اَلا وَ اِنَّ اَعْقَلَ النّاسِ عَبْدٌ عَرَفَ رَبَّهُ فَاَطاعَهُ وَ عَرَفَ عَدُوَّهُ فَعَصاه» بدانيد كه عاقل ترين مردم كسى است كه پروردگارش را بشناسد و از او پيروى كند، دشمنان خدا را بشناسد و از آنان نافرمانى كند. از این رو امام حسین علیه السلام از دشمن خود می خواهد که به عقول خود بازگردند و راهبر خود را عقل نهند: «إرجعوا إلی عقولکم». ۳. کینه ی دشمن او را از دعوت و موعظه و اتمام حجت بازندارد: «لا یحملنکم شانهم علی قتالهم قبل دعائهم» کینه ی آنها شما را وادار نکند که قبل قتال، دعوت نکنید. آیت الله جوادی آملی از این اصل تعبیر جالبی دارند و ایشان می گویند: «زبانه ی تبلیغ قبل از زبان تیغ»(حماسه و عرفان ص ۹)، همانطور که امیرالمؤمنین علیه السلام دوازده هزار نفر از خوارج را جمع کرد و با آنها سخن گفت، تا اینکه هشت هزار نفر آنها برگشت و با چهار هزار نفر باقی مانده جنگید و تنها انگشت شماری از آنها زنده ماند، یا آنکه حضرت در جنگ جمل اجازه داد دشمن آغازگر جنگ باشد و بعد آنکه تعدادی فریاد زدند ما زخمی شدیم، حضرت فرمود: ديگر عذرى نمانده است، با آنها جنگ مى‌كنيم. بنابراین نگاه تک بُعدی و احساسی به اسلام، اشتباه و چه بسا تبعات و هزینه های سنگینی به همراه خود دارد. ولو این سخنان تأثیرگذار و جذب کننده و پُرطرفدار باشد، ولی در بُلند مدت، مخرب و تضعیف ادراک مردم از دین است. خداوند متعال در اوایل سوره ی نور از مجازات سخن می کند و تأکید دارد که نباید مهربانی شما باعث شود که از مجازات آنها چشم بپوشید و علامه طباطبائی بیان می دارد که این توجه به عقلانیت است؛ یعنی اسلام یک دین عقلانی است. اللّهم‌َعجّل‌لولیڪ‌الفرج 🌱 @t_sardar✨🕊 کانال تنهاترین سردار منجی موعود علیه السلام ✨🕊