بسمه تعالی سلسله مباحث پاسخگویی به سوالات و شبهات دینی موضوع: چرا خدا جلو گناه کردن منو نگرفت تا الان نخوام گرفتار مشکل و عذاب وجدان بشم؟ مقدمه گاهی خصوصا در سنین نوجوانی و جوانی که هیجان و احساس بر نوجوان و جوان غلبه دارد، ممکن است فرد به دلایلی مرتکب خطایی شود و بعد تبعات آن خطا دامن گیر او شود. خصوصا جوانانی که در کودکی و نوجوانی ارتباط خوبی با خدا و نماز و روزه و اهل بیت علیهم السلام داشته اند به هنگام گرفتار شدن به چنین مشکلاتی بیشتر این سوال ذهنشان را مشغول می کند که مثلا من چقدر بندگی خدا کردم و خدا دست مرا نگرفت و اجازه داد من فلان خطا را مرتکب و گرفتارِ عواقب آن بشوم. جهت راهنمایی نکاتی تقدیم می گردد. 1. خداوند متعال از روی لطف و محبتی که به بندگان دارد هیچوقت آنان را به حال خود رها نمی کند، ولی این بندگان هستند که ارتباط خود را با خدا قطع می کنند و آرامش خود را بهم می زنند. 2. تصور ما از خدا یک تصور طلبکارانه است به این معنا که چون من نماز خوانده ام و روزه گرفته ام و یا زیارت اهل بیت علیهم السلام رفته ام آنها هم باید وقتی که من می خواستم خطایی را مرتکب شوم دست مرا می گرفتند و اجازه نمی دادند من آن خطا را مرتکب شوم. البته ناگفته نماند که خداوند متعال به وسیله فرشتگان یا نیروهای امداد رسان مومنان در موارد بسیاری دست ما را می گیرند و ما خودمان ممکن است توجهی هم نداشته باشیم. 3. خداوند متعال انسان را موجودی مختار خلق کرده و به او اراده و اختیار و آزادی داده تا خودش مسیر زندگی را انتخاب کند. انسان می تواند با اختیار خود مسیر درست یا نادرست را انتخاب کند و البته خداوند او را از پیامدهای انتخاب هر مسیر هم آگاه کرده است. در کنار این اختیار و آزادی، خداوند سنن و قوانین بدون تغییری هم قرار داده است که اگر انسان خلاف این سنت ها رفتار کرد باید پیامدهای آن را هم بپذیرد. این سنت ها مانند سنت سوزندگی آتش هستند که اگر انسان دستش را روی آتش گرفت سوختن دست قطعی خواهد بود و این اختصاص به کافر و مومن هم ندارد. 4. یکی از سنت های خداوند در عالم هستی سنت امداد و یاری مومنان است. اگر شما در گذشته و یا حال کار خیری انجام داده اید، خداوند از روی لطف و حکمت – گرچه سودی برای او ندارد- پاداشِ کار نیک شما را ضایع نخواهد کرد، ولی این دلیل نمی شود که چون من کار نیکی انجام داده ام انتظار داشته باشم خدا نظام علت و معلول را بهم بریزد. 5. اگر قرار باشد به هنگامی که بنده می خواهد کار خلافی انجام دهد جلو او را بگیرد دیگر انسان بودن معنای خود را از دست خواهد داد چرا که انسان بدون اختیار معنا ندارد، نمی شود که انسان باشد و اختیار نداشته باشد. خداوند موجود مختار خلق کرده و انسان باید تبعات سوء اختیار خود را بپذیرد. 6. خداوند از باب لطف به بندگان درهای توبه را به روی بندگان باز گذاشته است و خودش فرموده که هر گناهی غیر از شرک را می آمرزد، حتی توبه از شرک را هم می پذیرد. پس همین که شما الان دچار عذاب وجدان هستید و می خواهید از گناه توبه کنید لطف خداوند در حق شماست. البته توجه داشته باشید خداوند توبه شما را می پذیرد و به شما آرامش می دهد اما در عین حال باید تبعات رفتارهای نادرست خود را تحمل کنید مثل بیماری که درد او را آزار می دهد و چاره ای جز عمل جراحی ندارد، روح و روان شما هم نیاز به جراحی دارد تا آثار و پیامدهای گناه و سوء اختیار از روح و روان شما رخت بربندد. ادامه دارد👇👇👇