ابراهیم کرمانی گوید: اگـر بینـد بـر پلنـگ نشـست، دلـیل اسـت بـر عـز و جاه وی و دشـــمن راقـــهر کنــد. اگــر بینــد بــا پلنــگ جنــگ مـی‌کرد و هیچکـدام بر یکدیگر ظفر نیافتند، دلیل که از پادشــاه ترســی عــظیم بـدو رسـد، یـا بیمـاری صـعب یابـد و بعـد از آن شـفا یابـد. اگـر بینـد شیر پلنگ همی خـورد، دلـیل کـه از دشـمن ترسی بدو رسد و سرانجام ایــمن شــود. اگــر بینــد پوســت یــا اسـتخوان یـا مـوی او را فـراگرفت، یاکسـی بدو داد، دلیل که از مال دشــمن بــه قــدر آن، چــیزی بیابــد. اگـر بینـد پـلنگی را بکشـت، دلـیل کـه از اسـلام روی بگرداند و در او هیچ خیر نباشد. حضــــرت امــــام جــــعفر صــــادق(علیه‌السلام) فرمایـــد: دیــــــدن در خـــــواب بـــــر ســـــه وجـــــه اســـــت. اول: دشمن قوی. دوم: مال یافتن از دشمن، سوم: ترس از پادشاه. @tabirkhabe