تبیین
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️آیه ۷۱ سوره «اسراء» چگونه بر وجود امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) دلالت می کند؟ 🔹در قرآن مجيد، آياتی وجود دارد كه دلالت می كند (عج) وجود دارد. در يكى از اين آيات (آيه ۷۱ سوره اسراء) چنين آمده است: «يَوْمَ نَدْعُوا كُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ فَمَنْ أُوتِيَ كِتابَهُ بِيَمينِهِ فَأُولئِكَ يَقْرَؤُنَ كِتابَهُمْ وَ لا يُظْلَمُونَ فَتِيلاً؛ روزى كه هر گروهى را به توسط امامشان مى خوانيم، كسانى كه نامه عملشان به دست راستشان داده شود آن را با شادى و سرور مى خوانند و به قدر رشته شكاف هسته خرمايى به آنان ستم نمى شود». مفاد آيه اين است كه از هر كس در روز قيامت، از امام به حق سؤال مى شود، اگر معترف و معتقد به آن بود، رستگار خواهد شد و نامه عملش را به دست راست او مى دهند. 🔹لذا بايد در هر زمانى «امامى واجب الاطاعة» وجودداشته‌باشد، امامى كه بدون معرفت و متابعت از او فلاح و رستگارى هرگز در قيامت براى انسان نخواهد بود. لذا در روايات مى خوانيم كه پيامبر (صلى الله عليه و آله) فرمود:«مَنْ‌مَاتَ وَ لَا يَعْرِفُ إِمَامَهُ مَاتَ مِيتَةً جَاهِلِيَّةً؛ [۱] هركس بميرد در حالى كه امامش را نشناخته به مرگ جاهليت از دنيا رفته است». از آنجا كه وظيفه هر شخصى متابعت از حق و حقيقت است، پس بايد در هر زمانى امام به حق و حقيقت موجود باشد تا مردم با اراده و اختيار او را به عنوان رهبر خود برگزينند و با پيروى او از جمله اصحاب يمين گردند. 🔹از آنجا كه «لوح محفوظ» يكى است و اختصاص به گروه خاصی ندارد، لذا نمى توان لفظ «إمامهم» در آيه را حمل بر لوح محفوظ نمود و نيز ممكن نيست كه مقصود به كلمه «امام» در آيه، كتاب هر قوم باشد؛ زيرا آيه شامل همه انسان ها از اول خلقت تا آخر خلقت است، در حالى كه اولين كتاب مشتمل بر شريعت، كتاب نوح است و قبل از او كتابى اين چنين بر مردم نازل نشده است. سيوطى به سندش از رسول خدا (ص) در ذيل آيه فوق نقل كرده كه فرمود:  «يُدْعَى كُلُّ قَوْمٍ بِإِمَامِ زَمَانِهِمْ وَ كِتَابِ رَبِّهِمْ وَ سُنَّةِ نَبِيِّهِم؛ [۲] هر قومى به امام زمانش و كتاب پروردگارش و سنت پيامبرش محشور خواهد شد». و نيز از ابن عباس نقل كرده كه مقصود به «امام» در آيه شريفه فوق، امام هدايت و امام ضلالت است. [۳] 🔹كلينى از امام باقر (ع) نقل كرده كه فرمود:  «لَمَّا نَزَلَتْ هَذِهِ الْآيَةُ: «يَوْمَ نَدْعُوا كُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ» قَالَ الْمُسْلِمُونَ: يَا رَسُولَ اللهِ أَ لَسْتَ إِمَامَ النَّاسِ كُلِّهِمْ أَجْمَعِينَ؟ قَالَ فَقَالَ رَسُولُ اللهِ (صلى الله عليه و آله): أَنَا رَسُولُ اللهِ إِلَى النَّاسِ أَجْمَعِينَ وَ لَكِنْ سَيَكُونُ مِنْ بَعْدِی أَئِمَّةٌ عَلَى النَّاسِ مِنَ اللهِ مِنْ أَهْلِ بَيْتِی يَقُومُونَ فِی النَّاسِ فَيُكَذَّبُونَ...؛ [۴] زمانى كه آيه «يَوْمَ نَدْعُوا كُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ» نازل شد مسلمانان عرض كردند: اى رسول خدا آيا شما امام همه مردم نيستى؟ حضرت فرمود: من فرستاده خدا به سوى همه مردمم، ولى زود است كه بعد از من امامانى از اهل بيتم بيايند، آنان در بين مردم قيام خواهند نمود، ولى تكذيب مى شوند...». 🔹بشر بن غالب از امام صادق (ع) درباره آيه  «يَوْمَ نَدْعُوا...» سؤال كرد، حضرت‌ فرمود: «إِمَامٌ دَعَا إِلَى هُدًى فَأَجَابُوهُ إِلَيْهِ وَ إِمَامٌ دَعَا إِلَى ضَلَالَةٍ فَأَجَابُوهُ إِلَيْهَا هَؤُلَاءِ فِی الْجَنَّةِ وَ هَؤُلَاءِ فِی النَّارِ وَ هُوَ قَوْلُهُ عَزَّ وَ جَلَّ: "فَرِيقٌ فِی الْجَنَّةِ وَ فَرِيقٌ فِی السَّعِيرِ"؛ [۵] امامى است كه مردم را به هدايت دعوت كرده و مردم نيز او را اجابت نموده اند، و امامى است كه مردم را به ضلالت دعوت كرده و او را اجابت نموده اند. آنان در بهشت و اينان در دوزخ‌اند و اين سخن خداوند عزوجل است که می فرماید: گروهی در بهشت اند و گروهی در جهنم». پی نوشت‌ها؛ [۱] الكافی، دارالكتب الإسلامية، چ ۴، ج ‏۱، ص ۳۷۷ [۲] الدرالمنثورفى‌تفسيرالمأثور، سيوطى، كتابخانه‌ آية الله‌ مرعشى‌ نجفى، ج۴، ص۱۹۴ [۳] همان [۴] الكافی، همان، ج ‏۱، ص ۲۱۵ [۵] الأمالی، ابن بابويه، كتابچى‏، چ ۶، ص ۱۵۳ 📕موعود شناسی و پاسخ به شبهات، رضوانی، علی اصغر، مسجد مقدس جمکران، چ هفتم، ص ۲۸۹ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
2.9هزار مشاهده