❇️ وقتی توی این آیه تدبر می‌کنم، تو قلبم احساس می‌کنم که این آیه داره حرفهای خیلی عمیق‌تری از انفاق مالی و بخل ظاهری میزنه؛ یعنی دلم راضی نمیشه که در این حد از برداشت و دریافت از آیه بمونم. چون آیه از یک‌طرف به من می‌فرماید: اگر بخل کنی، از خودت بخل ورزیدی! و از طرف دیگه میگه: اگه انفاق کنی، در سبیل الله انفاق کردی! یعنی اگه این دوتا رو کنار هم بذاریم، معلوم میشه که «من» همون «سبیل‌الله» هست و حقیقت سبیل، وجود خودمه. درسته؟!💖 حالا طبق اصل دوازدهم (تجلی الهی و خودشناسی) سراغ آیه میرم و اون رو به خودم میگیرم تا ببینم انفاق و بخل در این آیه چه‌معنایی می‌ده و چه حالی در قلبم ایجاد میشه؟! آیه رو در خودم این‌طور می‌یابم که خدا به من می‌فرماید: عزیزم؛ تو، خودتو برای من خرج کن! تو، خودت راهِ به‌سوی منی! تو فقیرِ منی! هرجای دیگه که بری، هیچ چیزی گیرت نمیاد... 😢 خودتو برای من انفاق کن و هیچ بخلی هم نداشته باش که چیزی برات نمی‌مونه! من تو رو برای خودم خلق کردم و کسی هم جز من نیست که بتونی خودتو براش خرج کنی...💎 و خودم رو در آیه این‌طور می‌بینم که من عاشق خدا هستم و فقر من، دوری از اونه! اگه به دلدار و محبوب برسم دیگه برام فرقی نداره که چی میشه! 💞 ماذا وجد من فقدک؟! و ما الذی فقد من وجدک؟! من عاشق خدا خلق شدم و کاری جز عاشقی ندارم؛ بخل ورزیدن و کم گذاشتن هم در این مسیر اصلاً روا نیست...✋ #تدبر_روزانه | #اصل_دوازدهم | #سوره_محمد | #تجلی_الهی ‌