جمع دارای نشانه هایی است. نشانه های جمع عبارتند از : ۱- ها : کتاب ، میز ها ، درخت ها ، مرد ها و 2- ان : مردان ، معلّمان ، شیران ،کبوتران و … 3- ات : اختراعات ، اکتشافات ، تحقیقات ، تعلیمات و … 4- ین : مدرّسین ، معلّمین و … 5- ون : انقلابیون ، روحانیون و … 🔉 : نشانه های جمع ( ین ، ون ، ات ) از عربی وارد زبان فارسی شده اند. 🔉 : جانداران را هم بانشانه ی (ها) و هم نشانه ی جمع (ان) جمع می بندند. مثال : ، مادر ها ، مادران، پدر ها ، پدران ، معلّم ها ، معلّمان 🔉 : اشیاء را فقط با نشانه ی جمع ( ها ) جمع می بندند. مثال : تابلوها ، شیشه ها ، کاسه ها ، روپوش ها و … 🔉 : بهتر است جانداران را با نشانه ی جمع ( ان ) جمع ببندیم زیرا به واژه شکل ادبی میبخشد. مثال:استادان،مادران،پدران،شاعران و … (استادان وارد کلاس شدند.) 🔉 : هر گاه واژه ای در آخر به ( ه ) ختم شود، به هنگام جمع بستن با ( ان ) نشانه ی ( ه ) و به شکل ( کسره) در می آید و حرف میانجی ( گ ) اضافه می شود. مثال :خسته + ان = خستگان آزاده + ان = آزادگان 🔉 : بعضی از اسم ها در فارسی در ظاهر نشانه ی جمع ندارند ولی در معنا جمع هستند که به آن " اسم جمع " گویند. مثال : قوم ، مردم ، ملّت ، خانواده ، گروه ، سپاه ، لشکر ، ایل و ... 🔉 : نوعی از جمع وجود دارد که از هیچ قا نونی پیروی نمی کندو هیچ علامتی ندارد. این نوع جمع ها از عربی وارد زبان فارسی شده اند که به آن " جمع مُکسّر" گویند. مثال : شهید ( شهدا ) مدرسه ( مدارس ) علم ( علوم ) عالم ( علما ) شاعر ( شعرا ) زمان ( ازمنه )کتاب ( کتب ) شاهد ( شهود ) مکتب ( مکاتب ) منبع ( منابع ) جنس ( اجناس ) خبر ( اخبار ) فن ( فنون ) حرف ( حروف ) طعام ( اطعمه ) ذخیره ( ذخایر ) دقیقه ( دقایق ) فاضل ( فضلا ) معبر ( معابر ) معدن ( معادن ) رسول ( رُسُل ) غُدّه ( غُدَد ) تصویر ( تصاویر ) عید ( اعیاد )