9 روش املا گفتن مناسب متوسطه اول:
1. املای تقریری: همان املای سنتی خودمان که معلم از روی متن برای دانشآموزان می‌خواند و آنان می‌نویسند. می‌توان برای خواندن از روی متن، از یکی از دانشآموزان که همیشه 20 می‌شود کمک گرفت.
2. جمله‌سازی: می‌توان کلمات مهم املایی را بعد از تدریس هر درس مشخص کرد و از دانشآموزان خواست به‌عنوان فعالیت کلاسی، با تعدادی از این کلمات جمله بسازند.
3. کلمات سخت1: به این صورت است که معلم کلمات مهم املایی را مشخص می‌کند و دانشآموزان را به گروه‌های دونفره تقسیم می‌کند و از هر گروه می‌خواهد با این کلمات متنی بنویسند.
4. کلمات سخت2: شبیه کلمات سخت1، با این تفاوت که این بار متن املا از کلماتی تهیه می‌شود که دانشآموزان در طول یک ماه یا یک ترم آن کلمات را غلط نوشته‌اند.
5. املای دونفره: دانشآموزان به گروه‌های دونفری تقسیم می‌شوند و از آنان خواسته می‌شود به‌نوبت به همدیگر املا بگویند. می‌توان از متن کلمات سخت1 که خود دانشآموزان نوشته‌اند برای این کار استفاده کرد. توضیح اینکه در این روش احتمالاً دانشآموزان تقلب می‌کنند، ولی همین تقلب هم به روند آموزش کمک می‌کند.
6. املای نوبتی: متنی به‌صورت چندین جملۀ شماره‌گذاری‌شده در برگه‌های مختلف بین دانشآموزان توزیع می‌شود و از آنان خواسته می‌شود، به‌ترتیب شماره برای دیگر دانشآموزان بخوانند.
7. کامل‌کردنی: متنی در اختیار دانشآموزان قرار می‌گیرد که جلوی کلمات مهم املایی یک جای خالی قرار دارد و از دانشآموزان خواسته می‌شود جلوی هر کلمه یک هم‌خانواده بنویسند.
8. پاتخته‌ای: در هر جلسه از چند دانش‌آموز به‌صورت تصادفی خواسته می‌شود چند کلمه یا جمله را روی تابلو بنویسند. در این روش تصحیح املا را به عهدۀ یک دانش‌آموز دیگر قرار دهید.
9. گزینش کلمات: از دانشآموزان خواسته می‌شود کلماتی را که با حرف خاصی نوشته می‌شوند از متن پیدا کنند. مثلاً کلمات با حرف ض.