سید نعمت الله جزائری در الأنوار العمانیه می‌نویسد: جوانی به تمام معاصی آلوده بود به طوری که عمل ناشایستی نبود که انجام نداده باشد. اتفاقا مریض شد. هیچ کدام از همسایگان به عیادت او نرفتند. یکی از همسایگان را خواست و به او گفت: همسایه‌ها در زندگی از من ناراحت بودند و از مجاورت من رنج می‌بردند، قطعا بعد از مرگ نیز کسانی که در اطراف من هستند رنج خواهند برد، پس مرا در گوشه ی خانه‌ام دفن کنید. وقتی از دنیا رفت در خواب دیدند دارای وضع بسیار شایسته ای است، پرسیدند: با تو چه معامله شد؟ گفت: به من گفته شد: بنده ی من! تو را تنها گذاشتند و به تو اعتنا نکردند؛ ولی من از تو رو برنمیگردانم و تنهایت نمی گذارم. 📙پند تاریخ2. پند تاریخ111/2 -112؛ به نقل از: دار السلام 195/2. @tafakornab داستان وضرب المثل وسخن بزرگان