☫﷽☫ غزل بی بدیل استاد طاهریان در توصیف مقام عرفانی عارف کامل سالک توحیدی حضرت علامه حسن حسن زاده قدس الله نفسه ایرا به شکوه آمده از نام بلندت چون کوه دماوند شده خلعت بندت تو جان جهانی و جهانی به تو بنداست رفت ازسرما سایه مقدار بلندت مرده است دلم روح مسیحای تویی تو احیا بنما جان،توبه یک حبه قندت درعلم و عمل مثل تو این چرخ نیاورد پیداست نگارا که بلندست کمندت دردایره علم و طریقت تو فریدی برق از همه عالم بربودست سمندت آن آتش گرمای کلامت چو نسیمی دل را ببرد عالم لاهوت چو پندت غیراز رخ دلدار نگفتی و ندیدی جزجلوه معشوق نشد هیچ پسندت پنج و دو سه چون بهم آیند ببینی این حسن کمالست گرفتست به بندت بگذار که بی پرده بگویم که بدانند سیراب شده بحر دلم از لب قندت العبد شیخ ابراهیم طاهریان https://eitaa.com/taheriane