✍🏻چند خطی در خصوص سخنان آقای مخبر
🔹ما در کشور دو طیف افراطی و تفریطی در خصوص تاثیر تحریم داریم. گروهی که آب خوردن مردم را به مذاکره با کدخدا گره میزنند و گروهی که عقیده دارند تحریم کاغذ پاره است.
🔹حال نکته کجاست؟ نکته اینجاست که برخی افرادِ گروهِ دومی که همواره گروه اول را شماتت میکردند، در دولت آیتالله رئیسی صاحب سمت شده و متوجه تاثیر اخلالگر تحریم بر روند کارها شدند.
🔹سخنان آقای مخبر نیز ناظر بر همین تاثیرات است. حقیقت این است که تحریم و البته فشارهای سیاسی آمریکا چنین مشکلاتی برای کشور به وجود میآورد اما برخی افراد که پشت گود نشسته، تصور میکنند مشکلات با ارائه نمودارهای پاورپوینتی حل میشود!
🔹از سویی برخی تصور میکنند چون آمریکا بیش از ۳۰۰۰ تحریم علیه ما وضع کرده پس تحریمهای دیگرش تاثیری ندارد در حالی که هدف قرار دادن کانالهای تسویه ارزی در جبل علی، هامبورگ و یا زدن کارگیل در برزیل به عنوان ۸۰ درصد وارد کننده کالاهای اساسی به کشور نشان میدهد ما در مواردی هنوز آسیبپذیر هستیم.
🔹از سویی جدای از تحریم، ما باید به فشارهای سیاسی آمریکا نیز توجه کنیم. حتی میتوان گفت بیشتر سخنان آقای مخبر ناظر به همین فشارهای سیاسی آمریکاست تا تحریمهای مستقیم.
🔹حال ما در برابر حل این دو معضل (تحریم و فشار سیاسی) به طور عقلانی نیاز به رفع تحریم و خنثیسازی تحریم داریم. راهبردهایی مانند تشکیل باشگاه کشورهای تحریمی، تنوعبخشی به مبادی واردات کالای اساسی، درهمزدایی از تسویههای ارزی و ... همگی جزء راهبردهای خنثیسازی تحریم است. در این دولت قرارگاه خنثیسازی تحریمها به ریاست جناب مخبر دزفولی ذیل شورای هماهنگی قوای سه گانه تشکیل شده و توفیقاتی در زمینه فروش نفت و ... کسب کرده است. هر چند تعارض منافعی وجود دارد که موجب کُند شدن پیشبرد سایر راهبردهاست.
🔹طبعیتا مذاکره نیز برای رفع تحریم است اما دو نکته وجود دارد. تقریبا همه به این نتیجه رسیدهاند که آمریکا به هیچ وجه حاضر به امتیازدهی به ایران مگر تحت برجام پلاس نیست و تهران نیز ابدا زیر بار چنین توافقی نرفته، مانند دولت گذشته که فکر میکردند "توافق بد بهتر از عدم توافق است" نبوده، بر پایه "عدم توافق بهتر از توافق بد" عمل میکند. طبیعتا چرخه مذاکره با کاخ سفید تَه ندارد و حتی اگر ما همین فردا صبح، هستهای را تعطیل، موشکها را تحویل، قانون اساسی را تغییر، از منطقه عقبنشینی و حتی رژیم صهیونیستی را به رسمیت بشناسیم بدون شک سرنوشتی بدتر از شوروی، عراق، لیبی، سودان، افغانستان و اوکراین خواهیم داشت.
🔹البته ما طرفدار توافق خوب هستیم اما این توافق کردن جز با مقاومت فعال و فشار به محور واشینگتن - تلآویو حاصل نخواهد شد. شاید بایدن و دموکراتها حتی یک توافق محدود بخواهند اما جمهوری خواهان، لابیهای صهیونیستی و تندروهای دموکرات این اجازه را نمیدهند. حال جایگزین این طیف تندرو چیست؟ افزایش فشار. حال ما اگر این پلن B آنها را در حین اجرای روند پلن Aشان خنثی کنیم، آنها نیز میفهمند اگر مذاکره شکست بخورد، باید هر روز در مراسم تشییع جنازه سربازانشان شرکت کنند!
🔹در این صورت ما میتوانیم نسبت به شکلگیری یک توافق خوب امیدوار باشیم. آیا اگر در بامداد ۱۳ اسفند ۱۴۰۱ هفت تیر کروز به تاسیسات دمام اصابت نمیکرد توافق ۱۹ اسفند پکن ممکن بود؟ پاسخ به این سوال کلیدِ باز کردن گرههای مهمی است.
Muhallel