جنگ در دریای سیاه و منافع سرشار ایران از جنگ دریایی / میلادرضایی
با توجه به شکست های اخیر اوکراین در جبهه های مختلف زمینی، عملیات های ناموفق موشکی و پهپادی در خاک روسیه و از همه مهمتر کمبود مهمات موثر مانند ذخایر موشکی (به دلیل نابودی تعداد زیادی از قطار های حامل مهمات ناتو به اوکراین) ، به نظر می رسد که بزودی باید شاهد تغییر منطقه جنگ از خشکی به دریا باشیم.
در واقع اوکراین در حال حاضر دچار وضعیت شکننده و یک سکون در جبهه های جنگی شده است.
ناتو برای نجات اوکراین از این باتلاق به فکر تغییر راهبرد جنگی جهت درگیر کردن روسیه در دریای سیاه است.
درواقع در روی خشکی، اوکراین مقهور روسیه شده است.
سکون در این جنگ به معنای مصرف زیاد مهمات انبارهای ناتو توسط اوکراین است که نتیجه خاصی هم ندارد.
از طرف دیگر سکون در این جنگ به معنای کاهش فشار حمله به داخل خاک روسیه علی الخصوص شهر مسکو است زیرا در طی ماه های گذشته شاهد بودیم که زمانیکه روسیه اقدام به تشدید فشار جهت پیشروی کرده بود، سریعا ناتو به فرصت اجاره حمله مستقیم به عمق خاک روسیه را داده و حتی تسلیحات پیشرفته تری به ارتش اوکراین می دهد.
روسیه می خواهد از این فرصت نهایت بهره را ببرد و با بالا بردن استهلاک باعث تحلی توان ارتش اوکراین شود.
و سعی می‌کند همزمان دست به حملات گسترده‌تری بزند تا ظرف مدت کوتاهی بتواند بخش باقیمانده از جنوب اوکراین را از جمله شهر اودسا را فتح کرده و کلا ارتباط اوکراین را با دریای سیاه قطع کند تا خطر جنگ دریایی را تا حد ممکن کاهش دهد.(زیرا اگر اوکراین ساحلی نداشته باشد دیگر نمی‌تواند ادعا کند تمامی حملات دریای سیاه کار اوکراینی هاست)
غرب فکر می‌کند درگیری در دریای سیاه نقطه ضعف روسیه محسوب می شود و
روسیه را تا حد زیادی محاصره می‌کند.
بجز همه این مباحث، روسیه وظیفه حفظ امنیت خطوط لوله انتقال نفت و گاز در دریای سیاه را برعهده دارد.
آمریکا مدتی است که به دنبال گرفتن افسار اردوغان است و می‌داند تا زمانی که بحث گاز و نفت روسیه در میان باشد اردوغان به صورت زیگزاگ روابط خود را تغییر می‌دهد. به همین دلیل به دنبال انهدام خطوط انتقال نفت و گاز در دریای سیاه است.
همان بلایی که آمریکا بر سر آلمان آورد و این کشور را تا حد زیادی رام کرد.
فقط تصور کنید ترکیه با این همه بحران اقتصادی شدید، دچار قطعی گاز و انرژی ارزان روسیه هم شود.
بعد این اتفاق ترکیه دیگر چیزی برای از دست دادن ندارد و مجبور است در مقابل سیاست های آمریکا تسلیم شود .
مثلا تروریست های تکفیری را از مزارع پرورش تروریست اردوغان به اوکراین بفرستد تا به نفع بلوک غرب بجنگند.
یکی دیگر از دلایل تغییر جبهه جنگ به سمت دریای سیاه استفاده از حریم هوایی و دریایی کشورهای دیگر است.
پرواز های پهپادی و آواکس ها است
درواقع در دریا سیاه،تسلط اطلاعاتی روسیه دچار مشکل می‌شود و برعکس یک رصد دائمی توسط ناتو انجام می‌شود.
به همین دلیل است که موشک های کروز ناتو، کشتی های در حال حرکت روسیه هم هدف قرار می‌دهند و این تسلط باعث می‌شود جنگ دریایی کاملا به نفع غرب تمام شود.
زیرا اگر روسیه بخواهد با تمام قدرت دریایی کنونی خودش وارد شود دقیقا همان بلایی که سر جنگ افزارهای ناتو در خاک اوکراین آمده است، در دریا بر سر ناو ها و جنگ افزارهای های روسی می آید.
از طرف دیگر در گذشته درباره توانایی ساخت و تولید مهمات و جنگ افزارهای روسیه و کشورهای متحد او صحبت کردیم که چندین برابر از کل توان تولید ناتو بیشتر بود. این روند در دریا صدق نمی‌کند و یک نوع توازن برقرار می‌شود و اگر روسیه وارد این تله شود مابقی قدرت دریایی خود را به شدت تضعیف می‌کند.
همچین اگر در نقشه به منطقه دریای سیاه و کشورهای ساحلی آن نگاهی بیاندازید می‌بینید که بهترین منطقه برای شلیک موشک و پهپاد به سمت خاک روسیه است.
درواقع بخش اعظم نظارتی پدافند هوایی روسیه در سمت شرق این کشور متمرکز شده است تا اهداف هوایی اوکراین را شناسایی و منهدم کند.
حال اگر روسیه در جنگ دریایی شکست بخورد و تسلط دریا سیاه بدست ناتو بیفتد یا حداقل توان نظارتی روسیه در دریای سیاه را از بین ببرد، اوکراین می‌تواند از سمت جنوب به عمق خاک روسیه حمله کند و به نوعی روسیه (خصوصا بخش های جدا شده از اوکراین)را محاصره کرده است .
البته این اتفاق مزایای بسیار زیادی برای ایران دارد.
خلاصه عرض کنم که اگر جنگ دریایی شروع شود، روسیه بزودی مشتری قایق های تندرو ایرانی خواهد شد و بخش دریایی سپاه هم مانند بخش پهپادی و موشکی به یکی از فروشندگان بزرگ جنگ افزار به روسیه شناخته خواهد شد. زیرا یکی از راه های جلوی پای روسیه، استفاده از جنگ افزار های نظامی دریایی ایران است.
(ادامه مطلب در پست بعدی 👇)