[بخش ۲ از ۲] ۶. اما با همۀ این احوال، شاید بتوان سخنرانی ۱۹ دی رهبر انقلاب را «آغاز فصل جدیدی از تعامل با دولت» دانست؛ فصلی که مهم‌ترین شاخصۀ آن «شفاف‌کردن مرزبندی‌ها» و «جدی‌ترشدن مطالبه‌ها»ست. به عبارت دیگر، با سپری‌شدن ماه‌های ابتدائی دولت چهاردهم که به دلائل پیش‌گفته، نیازمند همراهی همۀ ارکان نظام برای پیشبرد امور بود، حالا دیگر می‌توان از دولت توقع داشت که کم‌کم خودی نشان داده و روند رو به رشد حل مشکلات کشور در چارچوب سیاست‌های ابلاغ‌شده از سوی رهبر انقلاب ـ همان‌که رئیس‌جمهور بارها از التزام به آن سخن گفته ـ را آغاز کند؛ سیاست‌هایی که در سخنرانی اخیر ایشان، به‌صراحت بر بعضی از آن‌ها تأکید شده و تحققشان مورد مطالبه قرار گفتند: ▫️ فراموش‌نکردن خدا و عظمت معنوی ملت ایران ▫️ دل‌نبستن به آمریکا و مرعوب سیاست‌های او نشدن ▫️ تن‌ندادن به خواسته‌های دشمن ▫️ خودداری از ملاحظۀ منافع آمریکا و رژیم صهیونیستی در تصمیم‌گیری‌ها برای مواردی مثل: تورم، تولید، ارز و حجاب ▫️ باور به امکان رشد هشت درصدیِ درون‌زا و تلاش برای تحقق آن ▫️ همراه‌کردن امید به اصلاح امور با اقدام و عمل ▫️ زنده‌نگه‌داشتن مسئلۀ فلسطین و حمایت تمام‌عیار از جبهۀ مقاومت ۷. بر همین اساس می‌توان این سخنرانی را خط بطلانی بر دو انگارۀ «وفاق بدون نقد» و «نقد بدون وفاق» دانست و با تکیه بر آن، «منشور مطالبه‌گری حمایت‌گرانه از دولت چهاردهم» را تدوین کرد؛ منشوری متشکل از محورها و روش‌های مطالبه از مدیران اجرائی که عمل به آن، بهترین مصداق کمک به دولت است. ٨. از آن تازه‌ولائی‌هایی که هرکاری می‌توانستند برای مقابله با دولت شهید رئیسی انجام دادند، اما در چندماه گذشته مدام منتقدان را به جملات حمایت‌آمیز رهبر انقلاب دربارۀ دولت ارجاع داده و هنوز که هنوز است به‌خاطر «حفظه‌الله»گفتن ایشان بعد از اسم رئیس‌جمهور غش و ضعف می‌کنند نیز توقع می‌رود که دست از شانتاژ و رپورتاژ برداشته و با عمل به همۀ بیانات حضرت آقا، صداقت خود در معیاردانستن این بیانات را نشان دهند. پ.ن: رهبر حکیم انقلاب، در سخنرانی اخیر خود، علاوه بر همۀ آن‌چه گفته شد، مجددا به کوتاه‌ترین و گویاترین شکل ممکن، بر این مطلب نیز تأکید کردند که: اگر دستور کار اصلی دشمن، «دروغ‌پردازی» و «یأس‌آفرینی» است ـ که هست ـ دستور کار اصلی ما هم باید «مصونیت‌بخشی» و «امیدافزایی» باشد. به عبارت دیگر، او در پی فاصله‌انداختن بین «واقعیت» و «افکار عمومی» است؛ ما نیز باید به‌دنبال پاره‌کردن پردۀ توهم اقتدار دشمن و ممانعت از تأثیر تبلیغات منفی بر روی مردم باشیم. خلاصه این‌که: جنگ اصلی، است و سلاح این جنگ، . سید محمد حسین دعایی