مراحل اولیه: تا به خودتون نیایید هیچی نمیشه یعنی تا از اون رفتار یا کارتون بدتون نیاد به این فکر نمیافتید که رفعش کنید پس یه کاری کنید که از اون مسئله بدتون بیاد (نماز اول وقت نمیخونم؟! دستم درد نکنه خدا دربست مواظب منه بعد من یه کم به خودم زحمت نمیدم که سر وقت باهاش حرف بزنم ... یا با کسایی که نماز اول وقت میخونن بگردید که پیششون احساس شرم کنید و...) اولاش به خودتون فشار نیارید اگه یه چیزی رو شروع کردید ، همون روز اول و دوم به خودتون نهیب نزنید ، اتفاقا تشویق کنید (عیبی نداره ، وقت هست ، داری راه میافتی و..) ، بعد یکی دوماه که یواش یواش پیشرفت کردید وقتی یادتون رفت و خطا کردید ، مثلا تو یه جای خوب مثل روضه و هیئت یا زمان باحال مثل شب جمعه یا قدر و... ‌ ، یهو مچ خودتونو بگیرید و به انداره همه این دوماه برای خطاها خودتونو دعوا کنید و تصمیم جدی بگیرید که این بار محکم تر پیش برید و هی چند ماه یه بار این کارو بکنید فاصله هر دفعه بستگی به روحیه خودتون داره ولی یه طوری پیش برید که هی کمتر و بلند مدت تر بشه هرچی رو که میخواید شروع کنید با یه چله شروع کنید مثلا چله زیارت عاشورا + زود عصبانی نشدن و... هم ثواب داره هم موقع خوندن زیارت عاشورا یاد خودسازیتون هم میافتید به اونی که خوب درکتون میکنه (‌نه لزوما رفیق صمیمی یا مامان و بابا) از تصمیمتون بگید تا تشویقتون کنه و اصلا میتونید بهش گزارش بدید که چقدر پیشرفت داشتید خسته نشید و البته به خودتون سخت نگیرید از خودتون هم توقع یهو تغییر کردن نداشته باشید و بعد اینکه تغییر کردید مغرور نشید...