بطه خود با استاد و مدیر و خانواده خود را بهبود ببخشد و رشد کافی برای ارتباط گرفتن با دیگران و تحصیل بندگی و معنویّت در این موضوعات را به دست آورد، طلبه¬ای که از مردم توقّع احترام دارد و یا هنوز نتوانسته است تواضع را در خود نهادینه کند، نخواهد توانست وارد فضای معنویّت و اخلاق شود؛ برای این موضوعات نیز نیاز است که برنامه ریزی درست و مکفی صورت بگیرد.
اولویّت¬های روشی در مدیریّت تربیتی
در روش¬های تربیت تمرکز بر نهادینه کردن آداب اولویّت دارد و از میان آداب نیز اولویّت با آدابی است که صبغه جمعی دارند، به عنوان مثال تنظیم آیین نامه¬هایی برای پوشش طلاب و یکسان سازی نوع پوشش، مثلا آیین عباپوشی برای طلاب و نهادینه کردن آن در مدرسه بسیار سازنده است و همچنین تاکید بر آداب نماز در نمازهای جماعت یا برگزاری منظم و مبتنی بر آدابِ جلسات وعظ و دعا و ... و تلاش برای عظمت دادن به این موضوعات با تنظیم آداب و مقررات ویژه و ابهت آفرین...
به طور کلّی راهبرد روشی در تربیت و نهادینه کردن فضائل در گام اول تمرکز بر آداب رفتاری در بعد فردی و جمعی است، البتّه برای تحقّق این امر لازم است علاوه بر تدوین ضوابط و آئین نامه¬ها، مشاوران تربیتی به صورت دائم با طلاب همراه باشند و با آنها انس بگیرند و نکات مختلف را به آنها یادآوری کنند و مهارتهای رفتاری ناظر به این آداب را به صورت پدرانه با آنها در میان بگذارند.
اصل اساسی و غیر قابل تنزّل در روش تربیتی مطلوب، توجّه به ظرفیّت وجودی افراد و تلاش برای ایجاد میل و رغبت آگاهانه و درونی برای عمل و تکرار آن است، تحکّم¬های بی¬مبنا و منطق و نیز استفاده حداکثری و خارج از ضابطه از عنصر اجبار و قانون، گرچه ممکن است به رفتار و کنش ظاهری بیانجامد امّا هیچ گاه اثر رشد آفرین و تربیتی نخواهد داشت.
علاوه بر این نکته مهم، برخی از مهمترین اقتضائات نهادینه کردن آداب رفتاری در طلاب را به صورت ذیل می-توان بیان کرد:
1- همراهی مدیر توانمند و یا مشاور تربیتی با طلاب
2- توجّه به عدم ایجاد حس تنفّر یا افسردگی در طلاب (به عنوان نمونه صدای بلند و گوش خراش هنگام سحر سبب بروز چنین حالتهایی خواهد شد.)
3- توجّه به آداب فردی در کنار آداب جمعی و اهمیّت دادن به آن
4- بیان راهکارهای موفقیّت در مدیریّت زمان و حالات به طلاب
5- توجّه به اصل لزوم تکرار در آداب و ناامید نشدن
6- توجّه به اصل لزوم انس با مفاهیم و آداب اخلاقی و تلاش برای تبلیغ محیطی و رفتاری و گفتاری