#راه_روشن
🌹رهبر معظم انقلاب
پیاده‌روی اربعین موهبت بزرگ الهی است
امام باقر و امام صادق (ع) می‌فرمودند همانا خداوندِ متعال به حسین (ع) در برابر کشته شدنش پاداش داد که امامت در فرزندانش و شفا در خاکش و اجابت دعا در نزد قبرش باشد و اینکه روزهایی که زائرینش [برای زیارت] می‌آیند و می‌روند از عمرشان محسوب نمی‌گردد.] اینها البتّه بخشی از پاداش‌ها است... نه اینکه خیال کنیم اجر حسین‌بن‌علی(ع) فقط همین‌ها است؛ از جمله اینها است که خیلی هم مهم است. یکی اینکه حضرت فرمود خداوند متعال «عَوَّضَ الحُسَینَ(ع)مِن قَتلِهِ اَن جَعَلَ الاِمامَةَ فی ذُرّیتِه»؛ امامت، این پرچم برافراشته، این خورشید درخشان در طول همه‌ی تاریخ، در نسل این بزرگوار قرار داده شد، از اولاد او قرار داده شد. «وَ الشِّفَاءَ فی تُربَتِه»، خاک قبر او را کسی مصرف کند، شفا است، دوا است، درمان است؛ خاک، خاک است امّا این خاک به برکتِ مجاورتِ آن پیکرِ مطهّر، یک چنین خاصیتی دارد که شفا است. «وَ اِجابَةَ الدُّعاءِ عِندَ قَبرِه»، این هم یکی؛ در کنار قبر حسین‌بن‌علی (ع) شما دعا کنید، دعایتان مستجاب است. [واقعاً] دعا کنید؛ لقلقه‌ی لسان نباشد؛ بخوانید و بخواهید خدا را، خدای متعال وعده کرده است که اجابت خواهد کرد. اینهایی که می‌روند این راه را پیاده طی می‌کنند و می‌ر‌سانند خودشان را به آنجا در این پیاده‌روی اربعین - این حادثه‌ی عجیبی که این سال‌ها پدید آمده است - واقعاً یک موهبت بزرگ الهی را خدای متعال در اختیار اینها گذاشته.
«وَ لا تُعَدُّ اَیامُ زائِریهِ جائِیاً وَ راجِعاً مِن عُمُرِه»، این هم یکی؛ اگر خدای متعال مثلاً فرض کنید که ده هزار روز به شما عمر داده باشد، این چند روزی که در حال رفت و آمد به سمت قبر این بزرگوار هستید، جزو اینها حساب نمی‌شود؛ این اضافه‌ی بر آن تعداد روزهایی است که خدای متعال مقدّر کرده که عمر شما باشد؛ این جزو آنها نیست، از عمرتان حساب نمی‌شود؛ این اضافه است، سرریز عمر است. «قالَ مُحَمَّدُ بنُ مُسلِمٍ فَقُلتُ لِاَبی عَبدِ اللَّهِ (ع) هَذَا الجَلالُ ینالُ بِالحُسَینِ(ع) فَما لَهُ فی نَفسِه»، محمّدبن‌مسلم می‌گوید وقتی حضرت این را فرمودند، گفتم این جلالت، این عظمت، این مقام عالی، به برکت امام حسین داده می‌شود به این و آن، اینکه «شما اگر تربتش را مصرف کنید، بخورید، شفای شما است»، به شما یک لطفی شده است، به برکت امام حسین، این جلال و این کرامت و این عظمت داده شده است به اینها، وقتی خدای متعال به خاطر او به دیگران این جلال و عظمت را، این کرامت را لطف می‌کند، پس به خود او چه می‌دهد؟
«فَقالَ اِنَّ اللَّهَ تَعالى اَلحَقَهُ بِالنَّبِی(ع)»، اجر خود او این است که او ملحق به پیغمبر است. خلاصه‌ی همه‌ی کرامت‌های الهی در عالم وجود، وجود پیغمبر اکرم است؛ خدا او را در قیامت، در بهشت، به پیغمبر ملحق می‌کند. «فَكانَ مَعَهُ فی دَرَجَتِهِ وَ مَنزِلَتِه»، در روز قیامت، امام حسین در درجه‌ی پیغمبر و در منزلت پیغمبر قرار می‌گیرد. «ثُمَّ تَلا اَبوعَبدِاللَّهِ(ع) «وَ الَّذینَ آمَنوا وَ اتَّبَعَتهُم ذُرّیتُهُم بِایمانٍ اَلحَقنا بِهِم ذُرّیتَهُم». یکی از مصادیق این آیه این مورد است . ۱/۷/۱۳۹۸