• تحلیل • #شعار_سال 1 #مهارتورم_رشدتولید ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ ▫️ چند تأمل دربارۀ شعار سال چند بحث قابل ذکر هست : ـ این برنامه از کی شروع شده و چه مقصودی را دنبال می کرده است؟ ـ آیا سودمند بوده و هست؟ ـ در قبال آن چه چیزی برعهدۀ ما است؟ ـ شعار امسال چه چیزی را دنبال می کند و در مقایسه با «طرح راهبردی رهبری» از چه جایگاهی برخوردار است؟ ▫️سنت نامگذاری سال پس از ضایعۀ رحلت جانگداز حضرت امام در بهار ۱۳۶۸ و قبول سکانداری نهضت امام از طرف آیت الله خامنه ای، قریب به ۳۴ بهار است که سال نو را با نوای گرم «پیامهای نوروزی» ایشان شروع می کنیم. ایشان از همان آغاز در ابتدای هر سال موضوعی را انتخاب می فرمودند و روی آن تأکید ویژه می فرمودند. این روال قریب به نه سال ادامه پیدا کرد؛ یعنی از ١٣۶٩ تا ١٣٧٨(عمدتاً دهه هفتاد خورشیدی). نکاتی که طی این سالها روی آنها تأکید شده بود موارد زیر بودند : ۱۳۶۹: تأکید بر «تحول درونی و اصلاح امور» ۱۳۷۰: تأکید بر «صبح روشنی» ۱۳۷۱: تأکید بر «تحکیم معنویت» ۱۳۷۲: تأکید بر «عدالت اجتماعی» ۱۳۷۳: تأکید بر «صرفه‌جویی» ۱۳۷۴: تأکید بر «وجدان کاری، انضباط اجتماعی، انضباط اقتصادی» ۱۳۷۵: تأکید بر «ضرورت پرهیز از اسراف و حفظ ثروت و منابع عمومی کشور» ۱۳۷۶: تأکید بر «توجه به معنویات و فضایل اخلاقی» ۱۳۷۷: تأکید بر «صرفه‌جویی و پرهیز از اسراف، قناعت و پایداری بر مواضع اسلامی و انقلابی» این روال ادامه داشت تا به سال ۱۳۷۸ رسیدیم که همزمان شد با یکصدمین سال تولد امام خمینی ره. حضرت آقا که عصر را به نام خمینی زده بودند به طور طبیعی گرایش به این یافتند که این سال را به نام ایشان ثبت کنند، لذا سال ۱۳۷۸ سال امام خمینی نامیده شد. پس از آن بود که ایدۀ «نامگذاری سالها» متولد شد و در ضمن ظرفیتی دیده شد که توسط آن امکان سودهی مختصری به فضای ذهنی جامعه وجود داشت. این روند سال بعد نیز ادامه پیدا کرد. ۱۳۷۹: سال امام علی بود. دلیل آن نیز وجود دو عید غدیر در همان سال بود. همان طور که معلوم است این دو نامگذاری حالت نمادین داشته و ضمن اهمیّت بالا و کلیدی ای که هر یک از آنها داشته شاید از منظر مدیریت حوادث روز در واقع یک هدف تمدنی مربوط به اقتضائات پیشبرد عینی نهضت را دنبال نمی کرد. ┄┅••؛••┅┄ 🔻در دهه هشتاد نیز این روند ترک نشد : ۱۳۸۰: سال اقتدارملی و اشتغال‌آفرینی نامیده شد. این نامگذاری در حالی بود که رئیس جمهور وقت جناب آقای سید محمد خاتمی پیشنهاد داده بود اولین سال در قرن بیست و یکم به نام سال «گفتگوی تمدن‌ها» باشد و استقبال مختصری نیز از آن صورت گرفته بود. همان طور که مشهود است این نامگذاری به یک ضرورت اشعار دارد و سمت و سویی متفاوت با دست فرمان دولت وقت که یا روی توسعۀ سیاسی متمرکز بود یا روی نمایشهای دیپلماتیک بین المللی، گرفته است. ۱۳۸۱: به عنوان سال عزت و افتخار حسینی نامگذاری شد. دلیل این نامگذاری نیز تقارن ماه محرم قمری در فروردین و اسفند ماه همان سال بود؛ یعنی دهه محرم دو بار در یک سال قرار گرفته بود. این سال هم هرچند بهانۀ محرم را داشت ولی خالی از اشعار سیاسی نبود. نامگذاری سالهای بعد عملاً چیزی را که دنبال می کرد نوعی سودهی زمزمۀ اجتماعی به سمت مطالبه گری از دولت اصلاحات بود. البته طبعاً چنین نیازی نیز در میان مردم شکل گرفته بود. ۱۳۸۲: سال خدمت‌گزاری. ۱۳۸۳: سال پاسخگویی. بیشتر سازمان‌های دولتی سعی کردند تا با تهیه بولتن و جزواتی دربارهٔ عملکرد وزارتخانه یا سازمان مربوطه، خود را پاسخگو نشان دهند برخی سازمان‌ها جلسات مردمی برپا می‌کردند و به سوالات مردم پاسخ می‌گفتند. ۱۳۸۴: سال همبستگی ملی و مشارکت عمومی شاید تهدیدات ایالات متحده و کشمکش اروپا و جمهوری اسلامی بر سر فعالیت‌های هسته‌ای ایران موجب گردید تا رهبر انقلاب تمامی مطبوعات، احزاب و سیاست‌مداران داخلی را به نوعی همبستگی و دوری از مناقشات داخلی دعوت کند. ۱۳۸۵: سال پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله نامیده شد. اساس این نامگذاری از آن جهت بود که در آن سال دو بار تاریخ وفات محمد بن عبدالله، به تاریخ قمری، در تقویم بود. یکبار در ابتدای سال و یکی در پایان سال. ولی در عین حال خالی از عامل اقتضایی نبود زیرا کاریکاتورهای موهنی دربارۀ پیامبر اسلام در نشریه دانمارکی در سال قبل از آن چاپ شد که عکس العملهای متعددی را باعث شد و شاید این نامگذاری به نیّت تشدید این اقدامات صورت گرفت. ادامه دارد ... ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ ✿شاخۀ گل صلوات، هدیه به روح بلند شهید آوینی که حقیقتاً مفسّر ارجمندی بر ارزش انسان و پاسدار روشن‌بینی و ژرفکاوی در حیات اسلامی بود. ☘️@faslefarhang