عزیز همراهم سلام! «ما ملتِ امام حسینیم» آرام آرام «کتیبه‌ها» بیرون می‌آید: باز این چه «نوحه» و چه «عزا» و چه «ماتم» است؟ بیش از ۳۰۰ هزار شهید، بچه‌ مادران ایران بودند. «غمنامه» ندانند؛ می‌خواهم «عاشقانه»ها برای نسل «سوم» و «چهارم» بیان نمایم. بگویم: «سوریه» زنده است؛ گرچه در داغ حاجی❤، کباب شدیم. «خانطومان» هنوز صدای لبیک یا «حسین» برپاست. این ایام، امام به «کربلا» می‌آید؛ چون در «امارات» دین «وارونه» شده؛ «خُولی» و «سَنَان» علیه اسلام توافق بستند. صدای «زینب» به «بیروت» نمی‌رسد. «عباس» وفا از «آب» گُذر کرد؛ چون «نسل»کُشی «شیعه» علی را؛ قوم «صهیون» کلید زده است. همه «شهدا» برای «اقتدارِ» اسلام عزیز بود. مزار «شهیدان» رفتید؟ پس گوش کنید: شاید حسین حسین را بشنوید. حالا دم از مذاکره باشمر بزنند! آقای روشن‌فکر! «شمرِ» دیروز، مُرد... دیگر «حُجَّت» خدا در «کربلا» سر بُریده نمی‌شود؛ مُذاکره با «یزید» همه جا «حسینیان» را سر می‌بُرَد. «یزید» تو «کاخ سفید» نشسته دستورِ قتل «سرباز» ایران را به «حرمله» داده. «دست» حاج قاسم به «خون»خواهی «مُحرَّم» بر «زمین» افتاد. ادامه‌ دارد... ممنون نگاه‌تانم ✍علی تقوی دهکلانی @taqavi57