📆 99.12.14
🔴 جامعه تشویقت نمی‌کند، تو خوب باش!
✍️ نویسنده: #امین_ترحمی_اصل
✅ در یکی از نوشته‌های قبلی در خصوص تقلب نوشته بودم و در آن شرح داده بودم که تقلب‌های کوچک چه تبعاتی برای فرد، خانواده و جامعه دارد، اما امروز می‌خواهم تقلب و نادرستکاری را از زاویه‌ای دیگر بنگرم.
1️⃣ چند وقت قبل دختر یکی از همکارانم که البته مادرش هم او را در تقلب برای کسب نمره‌ی بهتر در دروس یاری می‌رساند، در جواب پیشنهادم (که بهتر نیست بخوانی و یاد بگیری؟) در حالی که ناخن‌هایش را سوهان می‌کشید گفت: کی درس میخونه که من بخونم!
2️⃣ امروز وقتی از سر کار به خانه آمدم پسرم را کمی کسل دیدم، بعد از کمی کنجکاوی فهمیدم دوستش که قبل از کرونا و البته در کلاس‌ها و امتحانات حضوری بیشترین نمره‌اش 14 بود، قرار است به خاطر شاگرد اولی مورد تقدیر واقع شود و لوح بگیرد. پسرم در تمام این مدت حتی یک امتحان را با راهنمایی ما جواب نداد، به وقت امتحان در اتاقش را می‌بست و خود بدون رجوع به جایی جواب می‌داد، با این وصف نمراتش خوب بود ولی بدون نقص نبود، معدلش شده بود 17، اما این هفده در کنار 20 سایر دوستانش که البته متقلبانه نمره گرفته بودند، کمی آزرده خاطرش کرده بود. همسرم گفت می‌خواهم برای مدیرش پیامی بفرستم و از وضعیت موجود گله کنم (بدون اینکه اسمی از کسی ببرم)؛ چراکه این رویکرد انگیزه‌ی درستکاری کودک را می‌خشکاند.
✍️ با او موافق بودم و شاید اگر عمری باشد بعدا در این خصوص و نقش مربی و جامعه در تقویت درستکاری بنویسم...
◀️ اما امروز مقصودم چیز دیگری است و می‌خواهم دقیقا در نقطه مقابل چنین نقشی به لایه‌ای دیگر از نحوه‌ی تعامل فرد با جامعه بپردازم.
✅ من غصه‌ی پسرم را در مواجهه با تشویق نادرستکار می‌پسندم و مایلم او در این غصه غوطه‌ور شود، شنا کند و ساعت‌ها یا حتی روزها درباره‌ی آنچه اتفاق افتاده بیاندیشد، چراکه این عاطفه و اندیشه دو بال پرواز و رشد اوست، مواجهه با واقعیت جامعه شاید دردآور باشد اما رشد همانجاست که درد آنجاست که بی‌درد تولدی نیست!
✅ پسر نوجوان 14 ساله‌ی من در همین سن باید بداند و با تمام وجودش لمس و درک کند که جامعه هیچ‌گاه پاداش درستکاری را نخواهد داد! بلکه اگر خواست صادقانه زندگی کند، هموراه باید طعم تلخ عقب ماندن‌ها، گرسنگی کشیدن‌ها، توهین شنیدن‌ها را بچشد! او باید همین الان بداند که درستکاری هزینه‌ی زیادی دارد و البته با همین دانستن و مواجهه با واقعیتِ عریانِ جامعه روانش را تنومند کند.
✅ او باید بفهمد و مشق کند که نه برای دیده شدن، نه برای تقدیر شدن، کف زده شدن، بلکه برای ماهیتِ درستکاری، درستکار باشد. که اگر درستکاری برای چیز دیگری به جز ماهیت خود باشد، حتما روزی فرو خواهد ریخت چراکه جامعه معمولا ظواهر را قضاوت می‌کند، جامعه نتیجه را می‌خواهد و می‌پسندد، امروز هدف وسیله را توجیه می‌کند و می‌توان برای رسیدن به اهداف ظاهرا خوشایند از هر وسیله و فرایند نامبارکی بهره جست!
✅ او باید بداند 17 صادقانه هزار هزار شرف دارد به 20 متقلبانه، او باید مشق کند دستان پینه بسته‌ی کارگر سرگذر که عمری صادقانه زیسته است شرف دارد به دستان نرم و معطر وزیر نادرستکار! او باید بداند که پیراهن مردی که با عرق کار معطر گشته است هزار شرف دارد به یقه‌یِ سفیدِ اُدکلن خورده‌ی حرام‌خوار...
✅ این بی‌مهری‌ها او را بزرگ می‌کند، مقاوم می‌کند، تجربه‌ی کمی بی‌مهری او را برای مواجهه با بی‌مهری‌های اجتناب‌ناپذیر جامعه آماده می‌کند، او که این‌ها را دیده فردا شبیخون نخواهد خورد یا کمتر خواهد خورد...
✅ او باید بداند و مشق کند که آنکه بدون لحظه‌ای غفلت می‌بیند، می‌بیند! او که درستکاری را فراموش نمی‌کند، می‌بیند! او که درستکار را رشدی واقعی می‌دهد، می‌بیند! او که قادرِ مطلقِ است و درستکاران را تعالی می‌بخشد می‌بیند!
✅ من یقین دارم برای نوجوانی که به غیر از زبان به معروف سوق داده شده باشد، نان حلال خورده باشد و اندیشه‌ورزی را آموخته باشد چنین مواجهه‌ای مبارک خواهد بود، انشالله.
پسرم جامعه تشویقت نخواهد کرد اما تو خوب باش، درستکار باش و درستکار بمان...
➖➖➖➖➖
🆔 @tarahomiasl