فرزند را زمانی درک میکنیم که او را نه جزئی از وجود، بلکه همه وجودمان بدانیم؛ رشد او را رشد خود، پس رفت او را عقب ماندن خود و وقت گذاشتن برای او را وقت گذاشتن برای خودمان به حساب آوریم. 🔷خداوند با بخشش نعمت فرزند، فرصت دوباره ای برای کودکی کردن به انسان می دهد؛ تاخودمان هم در این مسیر، تربیت و بزرگ شویم. 🔶 فرزند را باید در مسیر رسیدن به یعنی بندگی خداوند در پیش گرفت. 💎در نامه سی و یکم نهج البلاغه علی علیه السلام خطاب به فرزندشان امام حسن مجتبی علیه السلام نوشته اند: " تو را جزئی از خود، بلکه همه وجود خود دیدم تا به آن جایی که اگر چیزی به تو ضرر رساند، مثل آن است که به من ضرر رسانده... پس همان اهتمامی را که در اصلاح امور خود می نمایم، درباره تو دارم." 📚برگزیده ای از کتاب من دیگر ما، جلد دوم ما را در ایتا و اینستاگرام دنبال کنید↙️ 🆔 @tarbiat_bonyadii