🌎 داستان انسان هایی که در علم و مال ادعای برتری می کنند ... . قسمت اول بعضی کارها باعث خودبینی و تکبر انسان می شود ، اما همیشه شنیده اید که غرور باعث سقوط انسان می شود. آدم هایی هستند که با به دست آوردن مقداری مال ، یا دانش ، یا حتی عبادت ، خودشان را گم می کنند. به دیگران فخر می فروشند و یا به خاطر این چیزها حس خود بزرگ بینی در آن ها پدید می آید. و یا وقتی با آنها صحبت می کنیم در هر چیزی نظر می دهند گویا که علامه دهر در تمام علوم هستند. در پزشکی ، در ساختمان سازی ، در صنعت اتومبیل ، در فلسفه و کلام ، در اجتهاد و دیانت ، در صنعت هوا و فضا و .. یک بار نمی گویند بلد نیستیم. یا اصلا محال است بگویند می شود به ما هم یاد بدهید؟ فلاسفه نظریه ای دارند ، می گویند جاهلترین انسان ها کسانی اند که خودشان را عالم بدانند؟ زیرا وقتی انسان به نقطه ای برسد که بگوید من همه چیز را می دانم دیگر باب علم در او بسته می شود. در اسلام هم هر کس بگوید من خودم برتر از مجتهدین می فهمم ، او نیز به خاطر اجتهاد های سرخود و بی مقدار ، راه انحراف و گناه در او باز شده است. اصلا مردم هم چنین انسان هایی را دوست ندارند و از نوع رفتارشان بیزارند. مثلا فرض کنید ، مهندس ساختمان در حال توضیح دادن و دادن راه کار درست به بنا هست ، اما بنا می گوید من خودم یک پا مهندسم و عمری موهایم را در آسیاب سفید کرده ام ، من می دانم و تو مهندس تازه کار چه خبر از ساختمان داری ؟ در حالیکه بنا می توانست ، صحبت های مهندس را بشنود و با سوال و جواب و مشورت راه کار درست را بیابند. جدن کدام برخورد زیباتر و دلنشین تر است ؟ همیشه فروتنی و خاکی بودن ، برای انسان زینت است. تکبر و فخر فروشی و ادعاهای کاذب یا حتی واقعی اما چون غرور و خودبزرگ بینی در آن وجود دارد ، مایع بیزاری آدمها می شود. علت آن هم معلوم است چون انسان ها فطرتا از آدم جاهلی که فکر می کند از همه بیشتر می داند و نمی خواهد دیگر چیزی یاد بگیرد نفرت دارند . انسانی هم که خداوند به او علم یا مالی داده است ، اگر مغرور شود او نیز جاهل است چون نمی داند ، که علم و مال او ، از خودش نیست و فقط او با دانستن بیشتر یا اموال سنگین تر وظیفه و بندگیش بیشتر شده است. تا دیروز که چیزی نمی دانست و یا چیزی نداشت ، خداوند یک امتحان و خواسته از او داشت اما امروز که او عالم شده است یا به اموال بیشتر رسیده است ، وظیفه و امتحاناتش سنگین تر می شود. امروز باید زکات علم و مالش را بپردازد. اموالش را در راه خدا خرج کند و چنان کند که خدا و رسولش از او راضی تر شوند . و الا غرورو تکبر و حس منیت ، کار انسان های ابله و جاهلیست که مسیر جهنم را در حال طی کردن هستند . و آدم ها وقتی از انسان های خودبین ، مغرور متنفرند به همین خاطر است . فطرت های آنها همه فریاد خداخواهی سر می دهد. و آنها فطرتا می دانند که انسانی که همه وجودش نیازمند به خداست ، مغرور نمی شود . اصلا کبرو غرور ، عامل اصلی دور شدن انسان از خداوند است . عامل اصلی جهنمی شدن اوست . عامل اصلی ظلم و ستم و جنایت های بشریست . انسانی که ادعای علم می کند و خودش را در دانستن برتر از هر چیز می بیند ، چگونه می تواند سخنان انبیا را بشنود و در مقابل خداوند تسلیم گردد . چگونه می تواند ، به احقاق حقوق دیگران برسد ، در حالیکه خودخواهی و منیت خودش برایش بزرگ شده است . جای اینکه علم و مالش را برای مردم در راه خدا خرج کند ، بلکه او تنها منت و غرورش را به هستی تقدیم می کند . شیطان هم از راه بدر شد چون فکر می کرد بیشتر از خدا می داند . همین الان هم کسانی هستند که اهل بیت و انبیا را نقد می کنند . جدن نقد این معصومین چه چیزی را نشان می دهد ؟ جز اینکه یعنی ما از معصومین بیشتر می فهمیم ؟ چرا آنها خودشان را نقد نمی کنند ؟ یا مثلا طرف مطالبی را می خواند و سریع می گوید شما در اینجا اشتباه گفته اید ! چرا یک بار نمی گویید ، شاید من بد متوجه شدم ، می شود داستان را برایم بیشتر توضیح دهید ؟ یا طرف انقدر مغرور است به او می گویم مطالب را می خوانی ، می گوید سنگین است . خب می گویم یعنی چه ؟ می گوید یعنی اینکه عوام پسند نیست و من چیزی نفهمیدم . یعنی اینکه حرف هایت به درد نمی خورد . یعنی چون تو چیزی نفهمیدی به معنای این است که اصل کلام باطل است ؟ این چه غروریست ! چرا اعتراف نمی کنی ، نفهمیدم اما دوست دارم بفهمم ، لطفا بیا و مطالبت را در کلاسی خاص برایمان بازتر کن تا بفهمیم! این ها همه نشانه کبرو غرور است و این ها همه مانع دانستن است و ندانستن عامل ظلم و ستم و خیانت است . جامعه ای که از انسان هایی پر شده اند که خودشان را در علم و دانش برتر می بینند در حالیکه به راستی هیچ نمی دانند و هر عالم و صاحب کتابی این مساله را تایید می کند ، این چنین جامعه به جایی نخواهد رسید . ✍ علیرضا ساغندی @tarighatezendegi