تاریخ فردا
🔘امیر محبوس(۵) در وقت رويارويي با خوارج، ابن عبّاس به نمايندگي از سوي اميرمؤمنان(ع) با آنان به گفت وگو نشست و سخنان خوارج را به امام منتقل ساخت. ▫️خوارج در اعتراض به امام، ايشان را ضايع كنندة وصايت شناختند. امام علي(ع) در پاسخ فرمودند: 🔹«شما مرا تكفير كرديد و بر من شوريديد و زمام امور را از دست من خارج كرديد. اوصياي الهي وظيفه ندارند كه مردم را به سوي خود بخوانند، فقط پيامبران مبعوث شده اند كه مردم را به سوي خود بخوانند؛ امّا وصيّ كسي است كه مردم به سوي او مي روند و او نيازي ندارد كه آنان را به سوي خود دعوت كند.» ▫️سپس حضرت به آية وجوب حج، استناد جسته و افزودند: 🔹«اگر مردم حج را ترك كنند، خانة خدا به خاطر ترك آن از جانب مردم كافر نمي شود؛ ولي آنان به خاطر ترك خانة خدا كافر مي شوند؛ زيرا خداوند خانه اش را عَلَم و پرچم بر آنان قرار داده، مرا نيز عَلم و پرچم قرار داد؛ زيرا رسول خدا(ص) فرمودند: «يا علي انت بمنزلة الكعبة تؤتي و لا تأتي». ▫️ضرر و زيان حاصل از عدم مراجعه به امام و فرا نخواندن امام براي مردم، به بيان اميرمؤمنان(ع)، ابتلاي آنها به كفر است؛ چنان كه ترك كنندة حج بدان مبتلا مي شود. ▫️از فضل و شرف آن كعبة عالي مقام محبوس در زندان غيبت، چيزي كم نمي شود، آنگاه كه مردم او را ترك كرده، به زيست و خورد و خفت كويري مشغول مي آيند. اين از ستمكاري مردم است كه باعث بازداشتن امام از انجام تكليفش شده اند. ▫️تكليف امام، به شرط مراجعة مردم، خلاصي بخشيدن به آنهاست از كوير شرك و كفر و نفاق و جملة نجاسات ظاهري و باطني حاصل از ماندگاري در كويري لم يزرع. به همان سان كه امام، به قول نبيّ اكرم(ص) به منزلة حقيقت حج و ظهور آن در ميان بندگان خدا در رفت و آمدند، حقيقت صوم و صلات و زكات نيز در وجود «امام حق» تجلّي پيدا مي كند. ▫️امام باقر(ع) از ولايت، به منزلة كليد نماز و روزه و حجّ و زكات ياد مي كنند. اين روايت مشهوري است كه فرموده اند: 🔹«بني الاسلام علي خمس: الصلوة و الزكوة و الصوم و الحج و الولاية و لم ينابشيء كما نودي بالولاية؛ اسلام بر پنج پايه بنا شده است، بر نماز، زكات، روزه، حج و ولايت و در اسلام هيچ چيز مانند ولايت مورد توجّه واقع نشده است.» ▫️در حقيقت، بدون ولايت، نماز و حج و صوم و زكات، نمود و ظهور پيدا نمي كند و تمامي بركات خود و اثراتش را نمودار نمي سازد. ▫️معنا بخشنده به چهار ركن ديگر و جهت دهنده به جملة اعمال، ولايت است. امام معصوم(ع) مي فرمايند: 🔹«اگر مردي شب را به قيام و روز را به صيام بگذراند و همة دارايي خودش را انفاق كند و تمام عمر حج به جا بياورد؛ امّا وليّ خدا را نشناسد و تسليم آن نباشد و اعمال خود را با رهنمود او انجام ندهد، از خداي بزرگ حقّ مطالبة پاداش ندارد و اصولاً از اهل ايمان نيست.» ▫️تكليف كساني كه در كسوت مسلماني در نيامده اند، معلوم است. سخن دربارة مردمي است كه در بلاد اسلامي و در كسوت مسلماني روزگار مي گذرانند. وقتي كه شناخت وليّ خدا اتّفاق نيافتاده و حركت به سوي ايشان آغاز نشده، اساساً نماز به پا داشته نشده و حج اتّفاق نيافتده است. ▫️معني بخشنده به نماز و روزه وليّ خداست. جلوة نماز و ظهور نماز با وليّ و در وليّ اتّفاق مي افتد؛ چنان كه باطن همة اين اعمال، امام است و مردم، تنها صورت نماز را به پا مي دارند. ▫️به همين دليل است كه امام مي فرمايد: «اين چنين شخصي حقّ مطالبة ثواب اعمال ندارد.» سهم آنكه صورت بي روح نماز را به جا مي آورد و در غفلت از حقيقت نماز، به ركوع و سجود در مي آيد، چه مي تواند باشد؟ ▫️صلات آن چنان كه نزد حضرات معصومان(ع) اتّفاق مي افتد، اقامه و به پا داشته مي شود، نه آنكه خوانده مي شود. ما نماز را مي خوانيم؛ ولي اقامه نمي كنيم. اقامه و بر پا داشتن نماز و روزه در گرو رجوع به حقيقت آنهاست. 📚/ @tarikh_farda
62 مشاهده