🔹واژگانی كه از میراث کهن و مقدس، به ما رسیده .گاه به همان معانی استعمال امروزی ,نیست. 🔸کلمه عقل : گاهی در زبان کهن عربی به معنای دیه نیز امده است. 👈بنابر پژوهشی، ناقصات العقول به معنای ،کسی که ديه اش کم است ،میباشد.نه کسی که عقل ناقص داشته باشد. گاه به معنای آنچه نگهدارنده است نیز آمده است. اگر به زینب کبری گفته میشود عقیلة بنی هاشم.یعنی او کسی است که نگهدارنده عفت در خود است.وجه تسمیه را میتوان از مصیبتی و اسارتی که بر سر او آمد ،فهمید.آری برای عقیله بسیار سخت است نامحرماني ،دورش را بگیرند. 🔹کلمه اسلام در متون قدیم به معنای تسلیم است.ولی الان به معنای دین اسلام است. و متاسفانه این کلمه امروز در جوامع غربی به معنای تروريسيم القاء شده است. 🔹واژه کفر در قران گاه به معنای ریشه ای –پوشاندن – امده است .ولی الان کلمه کفر به شخصی اطلاق میگردد که منکر دین و ضرویات باشد. 🔹وازه مصباح به معنای چراغ« مشعل های قدیمی که با روغن مي سوخت» در متون قدیم امده است .اما امروز این واژه با دستاوردی های علمی به لامپ و نور افکن نیز اطلاق میگردد.در حالی که هر کدام ،ساختار فنی گوناگونی دارند. 🔸به عنوان مثال ساده : 👈 کلمه سروال هم از جهت ترکیب و هم از فرهنگ پوشش عربی کهن ،حامل پیام های فراوانی است. واژه «حمّام » از آن واژگانی است.که بعد اسلام رنگ تازه و ساختار جدیدی گرفته است. باز واژه فارسی «سرداب»نشانگر تمدن مدرن ايراني است. 👈بنابرین برای دریافت معانی کلمات لغت کهن باید تمام وجود خود را به ان عصر ببریم. و از زمان کنون که در بند آنیم ،دل و جان برکنیم.و کمی فراتر از نگاه زید و عمری داشته باشیم. 🔸اگر چه دسترسی ما، در حد بررسی متون -گاه زخمی - ان زمان و مطالعات زبان شناسی اثار و تاریخ ان زمان می باشد.لیک هر کلمه برای خود بیوگرافی و شناسنامه و تاریخی بسی عمیق دارد.و نشانگر نوع تعامل و فرهنگ ان زمان است. 🔸@tarjomehbartar